Ренди Гарднер и Брус Мекалистер сакале да испитаат како недостатокот на сон влијае на когнитивните и физичките активности кај луѓето. Не спиеше ни единаесет дена, а еве што доживуваше.
Фрлиле паричка и било одлучено Ренди да не спие, а Брус да пишува забелешки за неговото однесување. Експериментот започна на 29 декември 1963 година. Дури и познатиот истражувач на соништата д-р Вилијам Ц. Демент од Универзитетот Стенфорд се приклучил на овој потфат како набљудувач, а го следеле и сите локални весници.
Дотогаш беше познато дека недостатокот на сон кај луѓето предизвикува пред се параноја, но и други витални проблеми. Сè уште не беше решено дали несоницата може да предизвика смрт.
„Веројатно бев единствената личност на планетата во тоа време која всушност го истражуваше спиењето. „Родителите на Ренди беа многу загрижени, бидејќи во тоа време се уште не беше утврдено дали може да умре ако не спие доволно долго“, изјави Демент.
Под услов на родителите на Ренди, експериментот го набљудувал и поручникот Џон Рос од Одделот за медицински невропсихијатриски истражувања на американската морнарица во Сан Диего.
Како сето тоа влијаеше на Ренди?
Првата фаза од експериментот му поминала добро, иако тогаш имал само 16 години. Но, како што експериментот продолжил, забележано е дека има пропусти во меморијата, додека првите халуцинации започнале на четвртиот ден.
Веќе петтиот ден имаше поживописни халуцинации. Видел шумска патека пред себе, а не сопствената куќа.
„По тој момент немаше повеќе подеми, само падови. Како некој да ми става шкурка во мозокот. „Моето тело добро го издржа, но мојот ум беше погоден“, рече тој.
Во следните денови, неговиот говор забави и беше нејасен. Неговата способност за паметење беше сведена на минимум. И покрај тоа што воопшто немаше фокус, сепак успеа да игра пинг-понг за да остане буден, но доживеа големи напади на параноја.
Последниот ден од експериментот
Ренди тој ден имаше сосема безличен изглед. Неговиот глас беше монотон и нејасен. Мораше постојано да прима дразби од надвор, за да одговара на прашања. Не се сеќаваше што прави, а моторните способности му беа минимални.
Ренди Гарднер на тој начин постави нов светски рекорд во лишување од сон од 11 дена, односно 264 часа.
Научниците го набљудувале неговото однесување во следните неколку ноќи, со цел да ја следат неговата фаза на РЕМ спиење и да се уверат дека тој се враќа во состојба пред почетокот на експериментот.
Тогаш било заклучено дека за време на лишување од сон, областите на неговиот мозок постојано биле во мирување, што било забележано во идентични експерименти на стаорци.
После тоа, многумина поставуваат нови рекорди во несоница, но тие повеќе не се внесуваат во Гинисовата книга, за да не се поттикнуваат активности кои можат да ги загрозат животите на учесниците.