Омар Рахал слушнал глас што доаѓал од урнатините, толку слаб што се борел да разбере дали можеби е само во неговата глава.
Претходната ноќ, два земјотреси со јачина од 7,8 и 7,6 го погодија неговото село Харем во сириската провинција Идлиб, контролирана од бунтовниците, срамнувајќи со земја десетици згради, вклучувајќи го и станбениот блок во кој живееше неговиот братучед Махмуд со сопругата и седумте деца.
Неколку часа подоцна, Рахал, началникот на локалната полиција, влетал во урнатините на куќата, надевајќи се дека ќе ги најде живи Махмуд и неговото семејство.
Цело утро не слушнал знаци на живот, но во 12:30 ги слушнал зборовите кои ги кажала девојката: „Изнеси ме одовде“.
Неколку метри под врвот на купот отпад, заглавени меѓу бетонот, лежеле петгодишната ќерка на Махмуд Џинан, заедно со нејзиниот деветмесечен брат Абдула, кого го тешеше под урнатините.
До нив, закопано покрај остатоците од нејзината куќа, било телото на нивната мајка Суад.
Рахал можел да ја види само нејзината рака со која изгледало како да се обидува да ги прегрне своите деца за да ги заштити, пренесува Гардијан.
Рахал се обидел да ги ослободи, но сфатил дека не може сам. Така тој ги снимил двете заробени деца и видеото им го испратил на колегите од полицијата, барајќи од нив помош.
Видеото брзо се префрли од еден телефон на друг, напуштајќи ги границите на Сирија и стана вирално.
Видеото стана вирално на Твитер и стана симбол на трагедијата во Идлиб.
„Моите луѓе пристигнаа веднаш и ми помогнаа да го извадам малиот Абдула, кој за среќа имаше само неколку ситни гребаници. Но, проблемот беше Џинан. Таа беше прикована за бетонска плоча и имаше железна прачка забодена низ нејзината нога“.
Спасувачките напори во Идлиб, кој остана главно затворен од надворешниот свет два дена по земјотресот, беа забавени поради недостигот на механизација и помош, при што луѓето беа принудени да ги извлечат своите најблиски со голи раце.
I don’t think I’ve ever cried in all my life the way I have watching this.
How do u even recover from this experience. #Syria #earthquake pic.twitter.com/BNuyywZ6BB
— Abier (@abierkhatib) February 7, 2023
„За да го подигнеме бетонскиот блок што го попречуваше, користевме кран, оној што се креваше коли кога треба да се смени гума. Успеавме. Но, Џинан сепак ја имаше таа железна прачка заглавена во нејзината нога. Мораше да се пресече“.
„Немавме избор. Ризикувавме смрт и губење на дете. Затоа, решивме да го направиме она што не сакавме – да ја извадиме Џинан додека нејзината нога сè уште беше делумно набиена на стапот“. Во вторникот околу 2 часот по полноќ, по речиси 22 часа под урнатините, малото девојче било спасено.
Седум дена по спасувањето, Гардијан ги посети Џинан и нејзиниот помлад брат во болница претворена од поранешно училиште каде што се лекуваа повредени деца од Харем.
Абдула спиел завиткан во волнено ќебе додека Џинан лежела, сè уште со болки, на креветот.
„Раната на нејзината нога е многу сериозна. Џинан можеби никогаш нема да оди како порано, нема да лажам. Ако раната не зарасне, можеби ќе бидеме принудени да и ја ампутираме ногата“, рекол нејзиниот лекар.
По објавувањето на видеото, некои медиуми погрешно објавија дека таткото на Џинан е сѐ уште жив. За жал, тоа не е точно.
„Џинан и Абулах се единствените кои останаа живи во семејството“, се расплакал Рахал.
Двете деца ќе ги чува пра-вујкото и неговата сопруга.
Џинан и нејзиниот брат се меѓу големиот број деца кои останаа без родители во земјотресот во Идлиб.
Бројот на загинати од земјотресот во Сирија се искачи над 3.580, додека претставниците на ОН за помош бараат поголем пристап до помошта во северозападниот дел на земјата, кој е под контрола на бунтовниците.
„Тоа е трагедија“, рече Карат со низок глас. „Џинан знае дека останала сама со својот брат. Но, гледате дека и овие деца овде, до креветот на Џинан, се сираци. И повеќето од нив сѐ уште се прашуваат каде се нивните родители и кога ќе дојдат. Прво, сакаме да ги излечиме. Тогаш во одреден момент ќе бидеме принудени да им кажеме дека и тие останале сираци“.