Историчарите едногласно се согласуваат дека кралицата Ранавалона е без сомнение најсуровиот владетел на Мадагаскар во историјата… и веројатно пошироко!
Кога била девојче, таткото на Ранавалона, човек од народот, го спречил убиството на братот на кралот. Како награда за неговата благородна работа, кралот го оженил својот син, подоцна кралот Радама I, за неговата ќерка Ранавалона.
Кога Радама I стана крал, тој го презирал семејството на Ранавалона. Би го погубил секој за кој се сомневал дека му се заканувал на неговиот престол, па брутално го убил секој член од нејзиното семејство. Покрај тоа, Радама I бил озлогласен алкохоличар и имал многу жени до Ранавалона.
Полигамијата на кралот Радама I се објаснува со желбата да се обедини кралството и да се надминат непријателствата со локалните моќници. Не ја сакал Ранавалона и често ја запоставувал.
На крајот, кралицата не го родила биолошкиот наследник на Радам Први, туку успеала нешто друго – да го надживее!
Да живее кралицата!
По смртта на кралот Радама I во 1828 година, заврши ерата на пијанство и забава на дворот. Новиот владетел не губел време да го зацврсти својот престол. Таа со својата агресивна политика негодувала на многу структури во општеството, но не била сама. Со својата фундаменталистичка и традиционалистичка реторика, таа ги освоила симпатиите и поддршката на армијата, локалните лидери и судиите.
Откако ја прогласила желбата на покојниот крал Радама I да биде кралица, таа се фрлила на „чистење на конкуренцијата“. Таа веднаш наредила да се погуби внукот на кралот, првиот законски наследник на тронот.
Таа имала бизарна пресметка со остатокот од кралското семејство. Имено, таа ги затворила сите жени и деца на покојниот Радама I и ги изгладнувала до смрт. На овој начин им се одмаздила на брутално убиените членови на нејзиното семејство.
„Ќе им се поклонувам само на боговите!“
Кралот починал од силни болки, кои според гласините биле последица на труење. Додека тој умирал, кралицата се појавила во јавноста со над илјада робови и војници. Сакајќи да ги искорени предрасудите за жените владетели кои владееле со островот во тоа време, Ранавалона се свртела кон крајно сурово владеење.
„Немојте ни да мислите дека сум слаба и неука! Како можам да владеам со такво кралство? Ќе им се поклонувам само на боговите на моите предци. Океанот ќе биде граница на моето владеење и нема да дадам педа за моето кралство!“ Таа наводно им кажала на своите поданици на крунисувањето.
Крвав лов
Во 1845 година, на кралицата и здосадила политиката и сакала да ја промени средината. Одлучувајќи да оди на лов на биволи, таа го водела целиот државен апарат со сите робови. На лов отишла со 50.000 луѓе. До ловиштето патувале околу 4 месеци. Петтина од луѓето починале поради исцрпеност и недоволно залихи.
По инаугурацијата, таа започнала целосна реконструкција на образовните и верските институции, а на прво место – прогон на христијаните! Во 1830 година, новата кралица Ранавалона одлучила да ги истреби сите христијански мисионери од Лондон кои биле домаќини од покојниот крал Радама. Таа организирала јавни кремирања во присуство на традиционалните верски водачи на Мадагаскар.
На „жртвената карпа“ се случувале особено сурови егзекуции. Христијаните извесно време виселе на јаже над бездната додека имале сила или додека нивниот џелат не го пресече јажето и не ги испратил во смрт. Оние кои не биле избрани да одат на „жртвената карпа“ ќе ги варела живи или ќе ги изгорела. Овие инквизиции биле многу посурови од познатата „шпанска инквизиција“. Многумина биле убиени додека молеле за милост на кралицата.
Тангена обред
Обредот наречен „Тангена судење“ се користел наместо судење, адвокат или каква било значајна дискусија. Осомничените крадци, христијани и други прекршители на законот, морале да проголтаат три кожи од пилешко и на крајот токсичен танген орев за да докажат дека ја зборуваат вистината.
Кога би успеале да ги повратат сите три пилешки кожи и да го преживеат многу токсичното дејство на оревите, би биле помилувани. Интересно е и тоа што на овој начин Ранавалона ја тестирала верноста и на своите љубовници. Со ваков правосуден систем Ранавалона за 40 години „исчистила“ 20% од населението на Мадагаскар или 100.000 луѓе.
Економски раст и приковување на Французите
Поради војната со Франција и блокадата на надворешната трговија предизвикана од француската морнарица, кралицата Ранавалона била принудена да развие други сфери на економијата.
Така, со помош на својот пријател и љубовник, Французинот Жан Лаборд, по примерот на европската фабрика за модели, започнала со производство на алкохол, оружје, барут, свила, сапун, свеќи и порцелан и на тој начин ја спасила домашната економија. Сепак, додека таа јавно го изразила својот презир кон Франција, таа сепак се восхитувала на француската мода.
Што се однесува до војната, за да ја исплаши француската војска, Ранавалона наредила телата на француските војници кои биле закопани да бидат поставени по сите плажи. Франција набрзо наредила повлекување, но како што тврдат некои историчари, повеќе поради маларија отколку поради ужасни сцени.
Нејзиниот син ја мразел
Ранавалона имала син во 1829 година, повеќе од девет месеци по смртта на нејзиниот сопруг. Детето било претставено како наследник на Радама I, иако било јасно дека неговиот вистински татко е еден од многуте љубовници на Ранавалона. Младиот принц пораснал мразејќи го теророт на својата мајка. Тој барал пријатели меѓу преостанатите европски амбасадори, дури и тајно присуствувал на миса.
Принцот се потрудил да привлече француски инвеститори, давајќи им дозвола да ги искористат домашните природни ресурси. Во писмо од 1854 година, дознаваме дека младиот принц побарал од Наполеон III да го нападне Мадагаскар. Сепак, кулминацијата на неговите напори да ја промени надворешната политика на кралството биле бројните обиди да ја отруе сопствената мајка.
Во текот на 1857 година, Ранавалона конечно нашла докази кои го потврдуваат заговорот на Радама II. Охрабрена од доказите, таа иницирала брутална чистка на Европејците. Изненадувачки е што таа го помилувала принцот Радама Втори и неговиот советник, како и нејзиниот љубовник Жан Лабордео.
По нејзината смрт, Радама Втори ја презел власта и значително го променил курсот на надворешната политика, но не за долго. Само неколку години откако ја презел власта, во 1863 година, Радама II бил убиен од бунтовници од фундаменталистичките редови.
Немирниот дух на кралицата Ранавалона
Одговорен за околу 2.500.000 смртни случаи, Ранавалона умира од природна смрт на 80-годишна возраст. Иако многу нешта можеле да и се обвинат, благодарение на неа европските колонисти не успеале да го освојат Мадагаскар преку 100 години.
Се споменува и несекојдневен настан поврзан со нејзиниот погреб – за време на погребот на кралицата се запалило буре динамит и разнело три куќи и десетици присутни. Во чест на починатата кралица биле заклани околу 12.000 волови и нивното месо било поделено на народот.
Години подоцна, имало широко распространето верување дека кралицата ги проколнувала за време на бројни церемонии, кои често ги организирала поради незадоволство од принцот Радама Втори.
Идните кралици Ранавалона II и Ранавалона III инсистирале на името на нивниот претходник за да го избегнат ова проклетство.