Британецот Роберт Гримшоу работел како уредник во весник во Западна Африка. Бидејќи повеќе не можел да го издржи притисокот, а неговата политичка ситуација била неповолна, решил да купи пуст остров и да живее таму…
Во раните 1960-ти тој бил уредник на еден голем весник во Западна Африка, имал многу добра плата и бил омилен меѓу колегите. Но, тој не бил среќен.
И политичката ситуација, во која се повеќе Британци ја напуштаа Африка, не му помогнала.
Наместо да продолжи со таков живот, тогаш 39-годишниот Брендон Гримшо направил нешто радикално, за кое многумина од нас сигурно сонувале…
Тој ја зел својата животна заштеда, околу 12.000 долари, и купил мал, пуст остров недалеку од Сејшелите во Индискиот Океан.
Решил дека му е преку глава од цивилизацијата и луѓето, а островот Мојен станал негов дом, пишува Мирор.
„Се заљубив во мирот и тишината“, изјави еднаш за британските медиуми.
Кога пристигнал на островот во 1962 година, бил целосно запоставен. Го „проголтала“ прашумата.
Со помош на синот на еден од локалните рибари, Брендон ги поминал следните децении создавајќи патеки на островот, градејќи мала куќа и успешно воведувајќи џиновски желки на островот кои не биле на него со векови. Таму живеел сам и среќен без никакви грижи.
Во раните 1990-ти, тој го привлекол вниманието на богатите кои крстареле недалеку од неговиот остров. Тие му понудиле 50 милиони долари за островот, но тој ладно ги одбил. Тој не сакал никој да го претвори неговото парче рај во луксузно одморалиште.
Бидејќи немал деца, тој потпишал договор со владата на Сејшелите според кој островот останува нивна сопственост, но под посебни услови. Од 1962 година до неговата смрт во 2012 година тој живеел на овој остров.
„Мојен научи да ги отвори очите и да ја види убавината околу себе и да му благодари на Бога за тоа“, пишува на неговата надгробна плоча.
Владата на Сејшели го одржа ветувањето. Островот е прогласен за национален парк и во него има само музеј посветен на Брендон, мал ресторан и центар за џиновски желки. Островот прима само 50 гости дневно.
– Луѓето велат дека бил луд, но јас мислам токму спротивното. Таму ја нашол својата среќа и не го интересирале парите. Можеше да прифати понуди и да живее како богат човек, но наместо тоа реши да го остави островот како негово наследство – изјави за Би-Би-Си Изабел Равинија, шеф на националните паркови на Сејшелите…