„Соба на смртта“ била важен дел од погребните ритуали во поголемиот дел од минатото, а терминот бил особено популарен во почетокот на 19 век до крајот на Првата светска војна.
Тоа била просторија во која биле „изложени“ починатите членови на семејството за да можат семејството и пријателите да дојдат и да му оддадат последна почит пред погребот. Иако собата кај нас не се викала така, сличен обичај постоел и во Србија, а на некои места постои и денес.
Меѓутоа, смртта набрзо почнала да ја напушта куќата. Со развојот на здравствениот систем, се повеќе луѓе почнаа да умираат во болниците. Во такви случаи, се поретко се случувало семејството на починатиот да бара тој да биде донесен од болница во „смртната соба“ за да се запази обичајот на бдеење. Наместо тоа, најчесто организирањето на погребот почнало да им го препушта на погребалните компании и така останало до ден-денес.
И тогаш што се случи со „собата за смрт“? Всушност, ништо, освен што престана да се нарекува така и на крајот станала позната – дневна соба!
Да, дневната соба која денес ја има секој дом низ светот е всушност просторија која порано се нарекувала „соба на смртта“! Терминот е измислен во првите децении на 20 век.
Ladies Home Journal од 1910 година пишува за овој феномен и сугерира дека всушност главната просторија во куќата треба да престане да се нарекува „соба на смртта“ и да ги советува читателите наместо тоа да почнат да ја нарекуваат дневна соба.
– Бидејќи просторијата се користи за различни активности на домаќинството и е повеќе живо место отколку место за жалост, таа треба да се нарекува „дневна соба“ – пишува магазинот.
Терминот почнал да се шири меѓу обичните луѓе, потиснувајќи го мрачното значење на „соба на смртта“ и така стигна до нас до денес.