Трагичната приказна за девојка од Франција, чија мајка ја чувала на таванот 25 години и ја оставила да скапува затоа што не го сакала своето момче, е еден од најстрашните случаи на заробеништво во историјата на човештвото.
Бланш Моне ќе умрела во мала соба без прозорец, што бил план на нејзината мајка, доколку полицијата не добила анонимна пријава и не ја спасиле.
Тоа е еден од најстрашните случаи на заробеништво во историјата на човештвото, што предизвикува ужас иако поминаа речиси 150 години од тоа. Страшната приказна се случила во градот Поатје, во францускиот оддел во Виена.
Бланш имала 25 години кога го запознала човекот со кој сакала да се омажи во 1876 година, но тој не ги исполнил големите очекувања од нејзината мајка, Мадам Луиз Моне.
Таа била позната по својата физичка убавина и привлекла многу додворувачи. Потекнувала од конзервативно, буржоаско семејство, кое било добро познато и почитувано.
Бидејќи нејзината мајка била вдовица, очекувала нејзината ќерка да се омажи за богато семејство и на тој начин да го обезбеди животот со високи нозе, на кој биле навикнати.
Меѓутоа, постариот човек, а особено оној што бил скршен, не бил дел од планот на нејзината мајка.
Откако Бланш и рекла на мајка си дека нема да се омажи за маж кој нејзината мајка го избрала и дека секогаш ќе избира љубов наместо пари, таа едноставно испарила.
Мадам Моне и нејзиниот син Марсел ја заклучиле Бланш во соба на таванот, ги запечатиле прозорците и ја врзале за креветот.
На соседите, кои ја слушнале како вреска, им било кажано дека полудела, што било доволно за нејзините протести и плачење да не предизвикаат сомнеж.
Ниту една од нејзините пријателки не знаеле каде е, и висок адвокат, со кого таа сакала да се омажи, ненадејно починал во 1885 година.
Мајката и братот се преправале дека Бланш починала, па дури и ја оплакувале јавно, по што продолжиле со својот живот како таа никогаш да не постоела.
Сепак, таа се уште била жива, заклучена на таванот, оставена да изгние во нехумани услови.
Таа била принудена да извршува нужда каде што спиела, ја хранеле само со остатоци што ги фрлал слугата на нејзиниот валкан кревет и таа била целосно игнорирана.
Целото време го минувала во темнина, без сончева светлина, оставена на стаорци и инсекти, а самата Бланш почнала да полудува во такви услови и ја загубила можноста да зборува.
Меѓутоа, тогаш се случил настан што и го спасил животот. На 23 мај 1901 година, Канцеларијата на главниот обвинител во Париз добил мистериозно писмо.
Во него, тие се информирани за „жена која е затворена во куќата на Мадам Мона, полугладна и која живее во расипано легло во последните 25 години – со еден збор, во сопствената нечистотија“.
Полицијата почнала да се сомнева – Моне биле почитувано, аристократско семејство, но сепак отишле да видат за што се работи. Ја забележале затворената врата и штом ја отвориле, ги зафатила страшна смрдеа.
Бланш поминала 25 години во такви услови, а била пронајдена кога имала 50 години. Таа тежела едвај 25 килограми.
– Штом ги отворивме прозорците, ја видовме како лежи на креветот, беше покриена со валкано ќебе и рече дека се вика Бланш Моне – изјави еден од сведоците.
Нејзината мајка и брат биле уапсени, а Бланш, која била на работ на смртта и без сончева светлина 25 години, била однесена во болница.
Живеела уште 16 години и починала во 1913 година во психијатриска болница. Нејзината мајка починала во затвор 15 дена по апсењето, а нејзиниот брат, адвокат, поднел жалба на 15-месечната затворска казна и користел дупка во законот за да избегне казна.