Линвуд Хол, некогаш симбол на престиж и луксуз во Америка, денес е зграда што пропаѓа и оставена на работ на времето. Се проценува дека оваа величествена вила вреди неверојатни 200 милиони евра, а на многумина им е интересна поради неговата необична историја, како и поради тоа што е поврзана со Титаник на неверојатен начин.
Изградбата на вилата ја финансирал Питер Вајднер, еден од најбогатите луѓе во светот, а изградбата започнала кон крајот на 19 -ти, а заврши на почетокот на 20 -от век.
Вилата, која многумина ја нарекуваат последен американски Версај, има 55 спални соби, 20 бањи, уметничка галерија, но и затворен базен и прекрасна сала за балови во која можат да се сместат илјада луѓе. Оваа неверојатна зграда, дизајнирана од архитектот Хорас Трумбауер, се наоѓа во Филаделфија, а имотот зафаќа 34 хектари (порано опфаќал 480 хектари).
Вајднер започнал да ја гради вилата за да му помогне да се справи со загубата на неговата сопруга, која ненадејно починала во 1896 година на нивната семејна јахта. По смртта на неговата сопруга, Петар одлучил да ја напушти нивната куќа и целото внимание го насочил кон изградба на вила која ќе биде симбол на неговото богатство и заштитен знак на семејството.
Вајднер, кој го направил своето богатство во јавниот превоз, побарал од Трумбауер да дизајнира куќа што ќе биде доволно удобна за да живее со неговите деца.
Се вели дека инвестирал 8 милиони долари во изградбата. Во куќата, која има вкупно 110 соби, секој агол бил внимателно опремен и украсен со најубавите парчиња мебел. Во оваа куќа, Вајднер ги поминал пензионерските денови, а му служеле десетици слуги. Наводно, 37 луѓе биле постојано вработени за одржување на имотот, а други 60 работници доаѓале од време на време да ја уредат градината.
Имало скапи таписерии на sидовите, завесите биле направени од свила, подовите на собите биле покриени со персиски килими, а чај се пиело од кинески порцелан. Во куќата имало дела на Рембрант, но и Рафаел, Ел Греко и Донатело. Во вилата влегле преку врата изработена од бронза, а наводно другата врата била позлатена. Посетителите потоа ќе влезат во салата која го одзема здивот.
Семејството се преселило во 1900 година и се чинело дека бројни генерации Вајднер ќе пораснат во оваа куќа, но семејството го погодила трагедија.
Имено, сопственикот на оваа величествена вила бил еден од инвеститорите за изградба на Титаник. Вајднер финансирал околу 20 проценти од изградбата на познатиот брод во странство. Кога дошло време Титаник да отплови, тој го отстапил своето место на бродот бидејќи веќе бил премногу стар. Сепак, неговиот син Џорџ, снаата Елеонор и внукот Хари, кои беа во странство во потрага по готвач за да работат во нивниот нов хотел. Сакале „побожно“ да патуваат дома и се качиле на Титаник …
Џорџ имал голема забава на бродот, за да ја прослави инвестицијата на неговиот татко, дури и не замислувајќи дека никогаш повеќе нема да го види својот татко. Тој загинал со неговиот син за време на потонувањето, а само Елеонор го преживеала бродоломот.
Три години подоцна, Питер Вајднер починал на 80 -годишна возраст. Вилата ја наследил неговиот син Јосиф, кој исто како и неговиот татко ја обожавал уметноста, па по смртта на татко му донел одлука да отвори некои делови од вилата за јавноста, за луѓето да се восхитуваат на непроценливите уметнички дела што ги чуваа во куќата.
Оваа колекција некогаш се сметала за најважна приватна колекција на европски ремек -дела во светот. Во 1940 година, Јосиф донирал околу 2.000 уметнички дела на Националната уметничка галерија во Вашингтон. Се проценува дека сликите и скулптурите што ги донирал во тоа време вределе околу 20 милиони долари.
Три години подоцна, Јосиф починал, и никој од неговите наследници не сакал да се грижи за вилата.
Зградата брзо почнала да се распаѓа. Пет години никој не се грижел за имотот, а потоа еден инвеститор го купил за само 130.000 американски долари во 1948 година. Четири години подоцна, зградата била продадена на евангелистичката заедница за 192.000 долари.
Зградата дополнително била опустошена, а земјата била продадена и исечена, така што зградата паднала од речиси 500 ха на само 33.
Во вилата имало верско училиште, а зградата била затворена во 1992 година поради финансиски тешкотии. До затворањето, многу парчиња мебел и уникатни украси „исчезнаа“ од вилата, а се вели дека дотраените простории биле пуштени во употреба, наместо да се поправаат и реновираат.
Наводно, вилата е во сопственост на првата корејска црква во Њујорк денес, а ја купиле во 1996 година. Според неофицијални извори, црквата ја купила куќата за 0 (нула) долари.
– Вистинска штета е што овој, некогаш најпосакуваниот имот, падна во таков очај – рече Хари Чери, агент во позната американска агенција за недвижности.
https://youtu.be/EeCf1sDAbj8