На крајниот север на Пакистан, во планинската долина Хунза, која се наоѓа во регионот Гилгит-Балтистан, луѓето живеат до 120, 130 години. Некои од нив дури го прославија својот 145-ти роденден пред да го напуштат овој свет.
Точниот број на години е тешко да се утврди бидејќи Хунзите немаат изводи од матичната книга на родените или докази што би можеле да ја поддржат нивната виталност, пишува порталот „Пун куфер“.
Во остатокот од Пакистан, очекуваното траење на животот е 67 години, но на покривот на светот, во изолираните пустини на Хималаите, владеат сосема различни закони за живот и смрт.
Истражувачите забележале дека жените можат да забременат многу доцна, во шеесеттите и подоцна, а исто така се верува дека не страдаат од рак. Научниците бараат објаснување за природата и храната.
Хунзите се сметаат за најздрави луѓе во светот, и тие јадат и живеат целосно природно. Појавата на рак е многу ретка тука, а луѓето се уште се многу активни и здрави во староста.
Хунзите пијат вода од глечерите, сами одгледуваат храна и бидејќи се отсечени од околните градови, тие не јадат ништо преработено. Кајсиите често се наоѓаат на нивното мени, а за време на постот со денови, па дури и месеци, тие не јадат ништо друго освен свеж сок и семе од тоа супер здраво овошје.
Клучните фактори во нивното здравје се вода и храна. Една од нивните омилени јадења и важен дел од нивната целосна диета се кајсиите. Ги јадат свежи во текот на летото, додека конзумираат суво семе во текот на зимата или пијат масло од нив. Семето се вади, меле, се пржи, а нивното масло се користи за готвење, како прелив и крем за лице.
Во просек, Хунзите внесуваат 50 до 75 милиграми витамин Б17 на ден – на Запад, повеќето луѓе не ја внесуваат количината во текот на целата година, па експертите кои се справиле со овој феномен сметаат дека тоа е главната причина за нивното здравје на челик!
Нивното месо не е на менито секој ден, во нив доминираат житарки и зеленчук.
Нивното потекло е обвиткано во тајност. Патиштата се посветли од сите соседни народи, а нивниот јазик (Бурушаски) е повеќе сличен на баскискиот отколку на кој било друг што ги опкружува. Се шпекулира дека тие се потомци на војниците на Александар Велики кои не можеле да го следат, но решиле да останат на Хималаите.