По четириесет години, научниците во Аргентина виделе огромна видра која се сметала за истребен вид во оваа земја поради уништувањето на живеалиштата и ловот.
Џиновската видра (Pteronura brasiliensis) е забележана во реката Бермехо, во Националниот парк El Impenetrable во аргентинската провинција Чако.
Овој вид последен пат бил виден во дивината во Аргентина во 1980 година, а повеќе од еден век не бил забележан во реката Бермехо.
Себастијан Ди Мартино, директор за заштита на фондацијата „Оживување на Аргентина“, ја забележал огромната видра и ја снимил со неговиот телефон додека возел кајак.
– Постојат две можни објаснувања за повторното појавување на овој глобално загрозен вид. Најблиската позната популација на џиновската видра е во регионот Пантанал во Парагвај. Иако регионот е оддалечен околу 1.000 километри, постои мрежа на водотеци низ кои оваа единица може да стигне до Аргентина. Ова би било едноставно објаснување – истакнува Ди Мартино.
– Друга можност е дека има незабележана популација од џиновски видри во Аргентина. Овие животни живеат во семејни групи, и видовме осамена индивидуа за која претпоставуваме дека потекнува од групата – додава Ди Мартино.
Џиновската видра е најдолгиот член на семејството куна и достигнува 1,8 метри, а возрасните индивидуи можат да тежат и до 35 килограми. Нивното густо, водоотпорно крзно е со чоколадно-кафеава боја, а на вратот имаат карактеристична бела или кремаста шара.
Овој спектакуларен вид живее во речните системи на Јужна Америка и игра клучна улога во одржувањето на рамнотежата во природата. Џиновската видра е врвен предатор кој се храни главно со риби, но и со ракови, змии и други водни животни. Преку регулирање на популациите на риби, џиновските видри придонесуваат за здравјето на водните екосистеми.
Од 2018 година, постојат напори на фондацијата Ривалдинг Аргентина да го врати овој вид во аргентинската пустина преку проект за обновување на екосистемот и враќање на бројни предатори, како јагуари, во нивните родни живеалишта.
Националниот парк „El Impenetrable“ опфаќа 128 илјади хектари автохтони шуми и водотеци, кои го штитат исклучителниот биодиверзитет во недопрениот дел од шумата Гран Чако, еден од најзагрозените екосистеми во светот, пренесува Национална географија.