Влијанието на климатските промени се повеќе се чувствува на Арктикот, при што температурите се зголемуваат два до четири пати побрзо од глобалниот просек.
„Тоа се нарекува поларно засилување“, објаснува Владимир Романовски, геофизичар од Универзитетот во Алјаска Фербенкс.
„Снегот и мразот зрачат многу енергија, а кога мразот и снегот се топат, површината станува потемна. Така, оваа количина на енергија ќе ги направи потоплите земјата и атмосферата“.
Регионите на Алјаска се соочуваат со тројниот предизвик на климатските промени: ерозија на крајбрежјето, топење на цврстиот мраз во кој се сместени зградите и инфраструктурата и, за некои, предизвикот да налетаат на предатори како што се поларните мечки кои се упатуваат кон внатрешноста.
„Оптималната средина за поларните мечки сега буквално ја нема“, вели Тод Атвуд, биолог за диви животни од Геолошкиот институт на САД, според приказната на Гласот на Америка.
Тој ги проучува поларните мечки во последните 12 години и вели дека топењето на мразот им отежнува на мечките да ловат фоки.
„Ова е обично знак дека мечките или остануваат на мразот во морето додека тој плови до подлабоките води, или, во најголем дел, пливаат до брегот.
Покрај големиот ризик од давење во морето поради долгите пливања, мечките кои се обидуваат да се прилагодат на животот на копно се соочуваат и со барање нови извори на храна.
„Тие излегуваат на брегот во области каде што живеат луѓе, без разлика дали се во близина на населени места или во области каде што има индустрија за нафта и гас каде што луѓето доаѓаат да работат. Ова ја зголемува можноста луѓето и поларните мечки да се сретнат и да напаѓаат“, вели Атвуд.
Меѓународната унија за зачувување на природата ја наведува поларната мечка како загрозен вид најзагрозен од топењето на мразот.
Со оглед на тоа што останаа околу 26.000 мечки ширум светот, групата вели дека ќе останат многу малку до крајот на векот доколку не се решат климатските промени.