Двајца руски војници одеа по улица во Херсон пролетна вечер на почетокот на март, само неколку дена откако Москва го зазеде украинскиот град.
Температурата сè уште беше под нулата таа ноќ и снема струја, оставајќи го градот во целосен мрак додека војниците се враќаа во кампот по неколку пијачки.
Додека едниот се тетерави, другиот застана да врши нужда на работ од тротоарот.
Одеднаш, нож бил втурнат длабоко во десната страна на неговиот врат. Паднал на тревата. Неколку моменти подоцна, друг руски војник, пијан и онесвестен, го снашла истата судбина.
„Веднаш завршив со првиот, а потоа го стигнав вториот и го убив на лице место“, изјави за Си-Ен-Ен Арчи, член на движењето на украинскиот отпор.
Тој вели дека дејствувал по инстинкт.
„Видов орки во униформи и си помислив, зошто да не. Немаше луѓе, немаше светлина и ја искористив приликата“, додава Арчи, користејќи погрден термин за Русите.
„Се чувствував лошо неколку дена, а потоа сфатив дека тие се непријатели кои ми го зазедоа домот“
Овој 20-годишник е мајстор за мешани боречки вештини, умешен и со остри рефлекси. Секогаш носел нож за самоодбрана, но никогаш не убил никого.
Си-Ен-Ен го нарекува со прекар за да го заштити неговиот идентитет.
„Адреналинот ја одигра својата улога. Немав страв, немав време за размислување. Првите неколку дена се чувствував многу лошо, но потоа сфатив дека тие се мои непријатели. Дојдоа во мојот дом да ми го одземат”, објаснува Арчи.
Извештајот на Арчи за настаните бил потврден од украински воени и разузнавачки извори кои комуницирале со него и со други партизани.
Тој бил еден од многуте борци на отпорот во Херсон, град пред инвазијата со 290.000 луѓе што Русија го освои, но не можеше да го скрши.
Луѓето во Херсон јасно ги кажаа своите мисли набргу откако Русија го зазеде градот на 2 март, излегувајќи на главниот плоштад на секојдневни протести и носејќи го сино-жолтото украинско знаме.
Сепак, како прв голем град и единствен регионален центар што руските трупи успеаја да го освојат од почетокот на инвазијата, Херсон беше важен симбол за Москва.
Несогласувањето не можеше да се толерира.
Демонстрантите беа пречекани со солзавец и истрели, организаторите и похрабрите жители беа уапсени и измачувани.
Кога мирните демонстрации пропаднаа, жителите на Херсон се свртеа кон отпор, а обичните граѓани како Арчи почнаа да дејствуваат сами.
„Не бев единствениот во Херсон. Имаше многу мудри партизани. Најмалку 10 Руси беа убивани секоја вечер“, вели Арчи.
Отпрвин тоа биле независни операции, а потоа жителите почнале да се организираат во групи, координирајќи ги своите акции со украинската армија и разузнавачките служби надвор од градот.
„Возев низ градот со еден пријател, барајќи собири на руски војници. Ги откривме нивните патролни рути, а потоа им ги дадовме сите информации на момците на линијата на фронтот“, изјави Арчи за CNN.
Уапсен во мај, но ослободен по девет дена
Руските војници не биле единствената цел на нападот. Неколку владини функционери, назначени од Москва, исто така биле под критики во текот на осумте месеци од руската окупација.
Нивните лица биле на постери поставени низ целиот град, кои ветувале одмазда за нивната соработка со Кремљ.
Оваа психолошка војна траела во текот на целата окупација.
Многу од тие ветувања беа одржани, при што некои од службениците беа застрелани, а други разнесени во нивните автомобили. Ваквите инциденти проруските локални власти ги опишаа како „терористички напади“.
Арчи бил уапсен од окупаторските власти на 9 мај, откако присуствувал на парадата за Денот на победата, на која се славеше победата на Советскиот Сојуз во Втората светска војна, носејќи жолто-сина лента на неговата кошула.
Тој бил одведен во локалниот истражен затвор кој го презеде Руската Федерална служба за безбедност (ФСБ) и го користеше за мачење на украински војници, разузнавачи и партизани.
„Ме тепаа, ме мачеа со струја, ме клоцаа и ме удираа со стапови. Не можам да кажам дека ме изгладнуваа, но не ми дадоа многу да јадам. Ништо добро не се случи таму”, се сеќава Арчи.
Имал среќа да биде ослободен по девет дена и откако бил принуден да сними видео во кое вели дека се согласил да соработува со руските окупатори.
Неговиот извештај за тоа што се случило таму беше потврдено од украински воени извори и други затвореници. Но, многу други никогаш не се вратиле од затвор.
Тајни снимки од руски магацини
Во тој објект бил затворен и Ихор (29), кој побарал од Си-Ен-Ен да не го открива неговото презиме за негова заштита:
„Тука ме држеа 11 дена и сето тоа време слушав врисоци од подрумот. Луѓето ги мачеа, ги тепаа, биле тепани со стапови по рацете и нозете, дури и ги поврзувале на батерии и ги мачеле со вода“.
Ихор бил фатен како транспортира оружје и вели дека за среќа само го претепале:
„Дојдов подоцна. Пред тоа таму луѓето беа тепани до смрт. Како добредојде добив електричен шок во нозете. Еден ме праша зошто ме приведоа. а другите двајца почнаа да ме удираат по ребрата“.
За време на притворот, Ихор успеал да сокрие дека е припадник на Херсонскиот отпор и дека транспортирањето оружје не е единственото нешто што го прави.
Ихор вели дека ѝ давал разузнавачки информации на украинската војска, што би му донело многу побрутална казна.
„Доколку најдовме нешто, би направиле фотографија или видео и би го испратиле до украинските сили, а потоа тие би одлучувале дали да го таргетираат“, објаснува Ихор.
Меѓу координатите што ѝ ги предал на украинската армија бил и еден магацин во Херсон:
„Руската армија овде чуваше меѓу 20 и 30 возила, тоа беа оклопни камиони, оклопни транспортери и некои руски војници“.
Руските сили одзеле се што е вредно од магацинот, но зградата сѐ уште има видливи траги од нападот.
Поголемиот дел од покривот е урнат, ѕидовите се оштетени, а скршеното стакло сè уште покрива поголем дел од подот.
Ихор ја користел апликацијата за пораки Телеграм за да ја пренесе локацијата на зградата на неговиот воен контакт. Испратил и видео кое тајно го снимил.
„Ја вклучив камерата, ја насочив кон зградата и потоа само одев и зборував на телефон додека снимаше камерата. После тоа го избришав видеото, бидејќи ако ме застанат некаде и ги проверат моите снимки и слики, ќе има прашања“, објаснува Ихор.
Тој ја испратил информацијата во средината на септември, а само еден ден подоцна објектот бил цел на украинската артилерија.
„Беше опасно. Да ме фатеа додека снимам, веројатно немаше да излезам жив“.
САД и НАТО веруваат дека Кремљ, кога Русија ја започна својата инвазија на Украина, очекуваше дека нејзините сили ќе бидат дочекани како спасители.
Реалноста не ги оправда очекувањата, не само на териториите од кои беше истисната руската армија, туку и на областите што успеа да ги окупира.
Нападот на магацинот во кој бил вклучен Ихор е еден од многуте олеснети од украинските партизани во Херсон, кои неуморно работат и се закануваат дека ќе ги нарушат руските активности во градот.
Осум месеци откако беше окупиран од Русија, Херсон повторно е во рацете на Украина, а руската армија беше принудена да се повлече од западниот брег на реката Днепар.
Но, и покрај победата овде, Украина продолжува да се соочува со речиси секојдневни тешки ракетни напади низ целата земја, додека руските сили продолжуваат да напаѓаат на исток.
Ихор, татко на тримесечна ќерка, вели дека имал среќа што не бил фатен:
„Не беше тешко, но беше опасно. Да ме фатеа како снимам нешто такво, ќе земеа ме во притвор и веројатно немаше да ме пуштат да излезам жив“.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.