Научниците открија остатоци од изумрен вид лав, кој живеел пред 23 милиони години во оддалечените делови на Австралија.
Овој лав (Lekaneleo roskellyae) талкал во античките дождовни шуми на северозападниот дел на Квинсленд и, иако бил со големина на денешната домашна мачка, заради неговите остри заби што можеле да пресечат и коски, биле страв и трепет низ шумата.
Снимаа лавови во пустина, а еден им ги отвори вратата на автомобилот (ВИДЕО)
Остатоците од леканелео, или скратено лео, се пронајдени во Риверсли, Квинсленд, место на списокот на светско наследство и познато по изобилството на фосили.
„Ова е еден од најмалите марсупијални лавови. Тој бил со големина на мачка“, рече Мајкл Арчер од Универзитетот во Нов Јужен Велс за АБЦ.
„Имал извонредни, издолжени и многу остри заби. Ова е невообичаена адаптација или еволуција на месојадските цицачи на планетата“, додаде тој.
Зошто во Исланд нема мравки? Еве што велат научниците!
Животните од дождовни шуми од Квинсленд се плашеле од Лео и покрај неговите димензии. Не се знае како животното би се снашло во шумата сега затоа што нема видови слични на него.
Живеел во мирна прашума која сега е дом на сувата и енергично ниска вегетација на Риверсли.
Арчер вели дека дождовните шуми исчезнале поради глобалното затоплување и предупреди дека Австралија ќе остане без многу растителни видови заради климатските промени, пренесува „Дејли мејл“.
Зошто се верува дека црните мачки носат несреќа?
По посетата на Сер Дејвид Атенборо, Риверсли стана најпознатата фосилна локација во Австралија.
На тоа место се наоѓаат добро сочувани животински остатоци што живееле пред 23 милиони години.
Марсупијалните лавови не се тесно поврзани со африканските лавови или загрозените азиски лавови од климата на Индија затоа што тие еволуирале во изолација од остатокот на светот.
ТАНЦ СО ВОЛЦИТЕ: Снимка која нема да ве остави рамнодушни (ВИДЕО)
Најпознатиот вид на марсупијални лавови е тилаколео карнифекс – најголемиот месојад меѓу цицачите што некогаш постоел во Австралија. Неговата просечна тежина се движела од 100 до 130 килограми, при што индивидуалните примероци достигнувале и до 160 килограми.