Папата Франциск ја промени стереотипната слика за поглаварот на Католичката црква, станувајќи првиот папа кој не е роден на европскиот континент по повеќе од 1.200 години.
Некои се надеваат дека неговиот наследник, кој наскоро ќе го изберат кардиналите, ќе дојде од Африка или Азија.
Покојниот папа Франциск од Аргентина се залагаше за далечните земји долго запоставени од Црквата, при назначувањето кардинали и при патувањата што отстапуваа од вообичаените дестинации, од Монголија до Папуа Нова Гвинеја.
Папа кој не е од Европа би имал смисла со оглед на тоа што католицизмот расте во Африка и Азија, но речиси стагнира во Европа.
Но, во денешниот сè посложен свет, аналитичарите тврдат дека инклузивниот поглед на светот и дипломатските вештини ќе бидат клучните фактори при изборот на нов папа, а не националноста.
Првиот папа, Свети Петар, бил од Галилеја во денешен Израел, но неговата долга линија на наследници биле претежно Италијанци.
Веднаш откако беше избран за папа на 13 март 2013 година, Франциск се пошегува дека кардиналите го нашле на крајот на светот.
За време на неговиот понтификат, поранешниот надбискуп на Буенос Аирес се обиде да ја направи Црквата поинклузивна за оние од таканаречените периферии, од географски области далеку од Рим или одамна запоставени народи.
Преку своите странски патувања и истакнатото застапување на маргинализираните групи како што се мигрантите и сиромашните, Франциск се обиде да донесе нови гласови во институцијата стара 2.000 години.
Тој активно ги бараше запоставените или недоволно застапените во универзалната Црква, изјави за АФП американскиот историчар на светските религии Р. Скот Аплби.
Но, тој предупреди дека ова не гарантира дека следниот папа ќе дојде од маргините, од земја која не е добро позната или не е Европа.
Еплби рече дека е бесмислено да се обидува да се предвиди националноста на следниот папа.
Оние кои се обложуваат на папа кој не е од Европа, посочуваат на фактот дека Франциск ги именувал повеќето кардинали кои ќе го изберат неговиот наследник, од кои многумина доаѓаат од недоволно застапени региони.
Но, Европа сè уште има најголем гласачки блок со 53 кардинали во споредба со 27 од Азија и Океанија, 21 од Јужна и Централна Америка, 16 од Северна Америка и 18 од Африка.
Некои за кои се дискутира како можни наследници доаѓаат и надвор од традиционалните црковни упоришта, како што се Луис Антонио Тагле од Манила или кардиналот Питер Турксон од Гана.
„Папа од посиромашна земја би донел поинаква перспектива што би се издвоила во свет на силни и гласни западни лидери. Таквиот папа би имал искуство од прва рака со сиромашните, искуство со земја во регион што не е во првите редови“, рече Еплби.
„И тоа е противтежа на политичките центри на моќ. Важно е Црквата да не ги копира центрите на моќ во светот“, додаде тој.
„Конклавата ќе бара кардинал способен да биде референтна точка за многумина“, додаде Роберто Реголи, италијански историчар на Папскиот грегоријански универзитет.
Но, експертите се согласуваат дека способноста на кандидатот да ја обедини Црквата во сè поподелен геополитички контекст може да биде одлучувачки фактор.
„Новиот папа ќе мора да ја редизајнира Црквата во свет кој е во пламен“, изјави Алберто Мелони, италијански професор по христијанска историја, за весникот „Кориере ди Болоња“ оваа недела.
Еплби се согласи.
„Тешко е да се замисли дека следниот папа може да ги игнорира немирите и предизвиците во светот. Кардиналите ќе размислат за фактот дека светот е во криза. Кој од нас ќе се покаже како некој со соодветна харизма и талент да ја води Црквата во овој момент? Тоа ќе се постави како прашање“, заклучи тој.