Околу пет километри од брегот во германското Северно Море има десет острови. Бидејќи тие се ниски, тие се изложени на ризик да исчезнат со зголемувањето на нивото на морето поради климатските промени.
Од далечината, тие изгледаат како сенки кои се креваат малку од сино-сивата површина во плитко море. Но, од близу може да се види дека тие се реални.
Десет мали острови во Северното Море се изложени на постојани вртлози за време и бранови. И таму каприците на времето и брановите знаат да бидат екстремни.
На овие ниски острови нема насипи за одбрана од морето. Како што почнува да дува северен ветер, морето ги поплавува големите делови на островите. Понекогаш од морето излегуваат само куќи и други згради изградени на вештачки ридови.
Неверојатно искуство е да видите со свои очи како Северното Море ги поплавува овие острови, вели Сандра Вент.
Таа пораснала на Хоге, втор по големина од овие десет острови. Раскажува дека луѓето доаѓаат само за да го доживеат овој природен феномен.
„Навистина е интересно, бидејќи некој знае дека водата доаѓа, го поплавува островот и повторно се повлекува. Не предизвикува големи штети. Напротив, тоа е важно за островот “, вели таа.
Придобивките од поплавата
Со векови, ниските острови се поплавуваат четири до пет пати годишно, а оние без насипи од четириесет до педесет пати годишно, а врз нив се нанесува талог. Благодарение на овие седименти, островите растат и можат да се справат со природните промени на нивото на морето.
Ова е важно не само за живеење на овие парчиња земја, туку и за заштита на северозападниот брег на Германија. Претежно е пониско од нивото на морето и многу зависи од оние острови кои, како насип, го штитат копното од поплавување.
„Поради овие острови, морето пред копнените насипи е плитко. Ова е причината зошто насипите не мора да бидат толку силни за да обезбедат заштита”, вели Ханс-Улрих Резнер, раководител на Одделението за плитко море на Светската природна фондација (WWF).
За островите, од кои најголем е Лангенес (од 10 квадратни км), се многу корисни но, со оглед на климатските промени, одржувањето на истите може да биде доведено во прашање.
Има низок насип изграден во Хоге во 1930-тите, со устава. Ова го спречува истекувањето во текот на летото кога кравите и овците пасат. Но, како што се намалува бројот на поплави, количината на талог на островот се намалува, така што веќе не расте како порано. И ова е проблем, бидејќи нивото на морето денес расте побрзо отколку порано.
„Ни требаат поплави за да ја зголемиме почвата. Сега дури се размислува за отворање на уставата за да влезе водата, а потоа да се затвори за да се задржи водата подолго на островот “, вели Катја Само, главен во Хоге.
Концептот сега го преиспитува одговорната организација, Земјишната установа за заштита на крајбрежјето, националните паркови и морињата на Шлезвиг и Холштајн.
Конечната одлука би можела да потрае уште неколку години, и ако концептот биде прифатен, тој би можел да се примени на повеќе острови.
Заштита на куќи
На Хоге во моментов се работи на подигање на надворешните рабови на вештачки ридови на кои се изградени куќи и помошни објекти. Тоа беше реакција на невремето што ја погоди областа кон крајот на 2013 година.
„Беше најавена висина на поплавата од 3,5 метри, за среќа тоа беше само три метри“, се сеќава жителот на Хоге, Јан Дел Мисир.
„Уште на три метри, морето беше до врвот на стариот рид. Ако беа три и пол, сите куќи ќе беа поплавени“.
Сандра Вент се сеќава на таа бура како „навистина застрашувачко искуство.“ Таа пораснала на Хоге и вели дека прво се плашела да биде на островот во тоа време. Видела дека ветрот ги свиткал стаклата во прозорците “.
Таа ноќ ја поминала во куќата, во засолништето. Таа е изградена на сопствена основа и е толку цврста што може да издржи дури и на најсилното невреме – дури и ако куќата ја носи морето.
Крајбрежната стража сака да има барем едно такво засолниште на секој вештачки рид, во кој обично има повеќе од една куќа.
„Засолништето изгледа како обична просторија. Само ако на пример сакате да ја закачите слика на ѕидот, тогаш забележувате дека е нешто друго. Ѕидовите се изработени од армиран бетон“, раскажува Сандра Вент.
Тоа е нашиот живот
Јан Дел Мисир не се исплашил таа ноќ кога циклоните дивееле. Но, растечките бури се знак дека фундаментално се променија работите. И, се прашува дали неговиот живот може да продолжи воопшто како и порано:
„Човек мисли како би било ако островите во секое време бидат поплавени. Дали навистина би било можно да се живее тука, ако останеа само вештачки ридови? “
Различни студии покажуваат дека некои од десетте острови во Северното Море ќе исчезнат во следните педесет до сто години.
Началничката на Хоге, Катја Само вели дека многу жители преземаат мерки на претпазливост, но не се загрижени за иднината.
„Да се живее на место со страв дека нема да го има наскоро – тоа би било емотивно самоубиство“, вели таа.
И тоа е едноставно незамисливо, вели Сандра Вент.
„Тоа е нашиот свет, тоа е нашиот живот. Луѓето се селат од други причини, но не и поради водата. Особено не ако тие се родени овде“.