Дали сте слушнале за Фермиев парадокс? Станува збор за мисловен експеримент во кој се поставува прашањето, како и покрај проценките за бројот на вонземски цивилизации во нашата галаксија, сè уште не сме виделе докази за постоење на „малите зелени“.
Имено, ако напредните цивилизации брзо се шират низ Млечниот Пат, веќе требаше да пристигнат во нашиот Сончев систем. Но, тоа досега не се случило.
Научниците долго време се занимаваат со Фермиев парадокс и се обидуваат да разберат зошто сè уште не гледаме докази за проширување на технолошката цивилизација.
Можеби развојот на животот е исклучително редок феномен во вселената или можеби не е лесно да се создаде технологија со која е можно меѓуѕвезденото патување.
Новото истражување нуди уште една можност – нашето Сонце не е интересно за високо развиените вонземски цивилизации.
Познатата Дрејкова равенка
За да се разбере Фермиев парадокс, неопходно е да се разгледа Дрејковата равенка.
Дрејкова равенка е проценка на бројот на цивилизации во Млечниот Пат.
Важен фактор во таа равенка се ѕвездите бидејќи ја зема предвид брзината на нивното формирање во галаксијата, колку планети има околу нив и на колку од тие планети би можело да се развие живот.
Равенката потоа ја разгледува веројатноста за создавање на цивилизации и колку од нив можат да стигнат до таа фаза на развој за да испратат сигнал во вселената и на тој начин да укажат на нивното постоење.
На крајот на краиштата, Дрејковата равенка го проценува животниот век на тие цивилизации.
Со користење на различни променливи, односно одговори на горенаведените прашања, добиваме различни проценки за бројот на можни технолошки цивилизации.
Иако се работи за мисловен експеримент, сепак се заснова на одредени емпириски докази и податоци, пишува Universe Today.
Новото истражување се занимава и со Фермиев парадокс, но со фокус на видовите ѕвезди.
Имено, експертите сметаат дека технолошки развиените вонземски цивилизации не се заинтересирани за сите видови ѕвезди.
На пример, ѕвездите со мала маса, особено џуџестите ѕвезди од типот К, се најинтересни за цивилизацијата што се шири.
Најпознатата анализа на Фермиев парадокс
Во својата студија, научниците споменуваат една од најпознатите анализи на Фермиев парадокс, направена во 1975 година од американскиот астрофизичар Мајкл Харт.
Во својата работа, астрофизичарот покажа како цивилизацијата може да се шири низ галаксијата во временски период пократок од староста на самата галаксија.
Тој објасни што ќе се случи ако некоја цивилизација испрати вселенски бродови до најблиските 100 ѕвезди и ги колонизира тие области.
Имено, тој смета дека секоја од тие колонии би можела да го направи истото, а процесот постојано да се повторува.
Харт истакна дека технолошката цивилизација би имала доволно време да стигне до нас доколку не е помлада од 2 милиони години.
Тој верува дека единственото објаснување за недостатокот на докази за вонземски цивилизации е тоа што тие всушност не постојат.
Потоа заклучил дека проектот СЕТИ (и слични програми) е губење време и пари и дека доколку некој го колонизира нашиот Сончев систем, нашите потомци веројатно ќе го направат тоа. Но, научниците кои работеле на ова истражување не се согласуваат со неговата теорија.
Посебната привлечност на џуџестите ѕвезди
Основна претпоставка за оние кои размислуваат за Фермиев парадокс е дека сите ѕвезди се подеднакво привлечни за напредната цивилизација.
Но, дали е тоа вистина? Експертите кои работеле на оваа студија веруваат дека тоа не е така.
„Следејќи ја хипотезата на Хансен и Цукерман (2021), претпоставуваме дека цивилизацијата што се шири преференцијално ќе се насели на џуџестите системи К или М, избегнувајќи ѕвезди со поголема маса, со цел да го максимизира својот опстанок во галаксијата“, наведуваат научниците.
Ако еден вид ѕвезди трае 10 милијарди години, а друг 10 трилиони, се поставува прашањето каква разлика има ова за едно вонземско општество.
Но, експертите веруваат дека ако ѕвездите се избрани од цивилизација стара милион години, па дури и постара, и која се проширила на различни сончеви системи, тогаш долговечноста на ѕвездата е многу важен фактор.
Имено, џуџестите ѕвезди од типот К и М џуџиња (црвени џуџиња) живеат многу подолго од нашето Сонце.
Дури и за екстремно напредна цивилизација, колонизацијата на друг сончев систем би барала многу ресурси.
Зошто да ги трошиме на ѕвезден систем кој можеби нема да трае долго?
Авторите на новиот труд пресметале колку време ќе ѝ треба на напредната цивилизација за да ја колонизира галаксијата доколку ги таргетира само џуџестите ѕвезди од типот К и М и откриле дека ќе бидат потребни две милијарди години за да ги достигне сите ѕвезди со мала маса.
Доколку патувала со поголема брзина, тоа би го постигнала за многу помалку време.
Сосема поинаква цивилизација
Научниците наведуваат дека е можно напредна цивилизација која цели само на џуџести ѕвезди да се шири низ Млечниот Пат во моментов и дека тоа е можеби причината зошто не ја забележавме или не испратила сигнал во наша насока.
Тие исто така веруваат дека вреди да се бараат знаци за ширење на друга цивилизација, а не се согласуваат со Харт дека СЕТИ и слични проекти се губење време и ресурси.
Можеби тие цивилизации се толку различни од нашата што е тешко да се забележат.
На пример, што ако вонземскиот живот е крајно различен, што ако целото нивно разбирање и искуство на времето се разликува од нашето?
Што ако го совладале продолжувањето на животот и живееле толку долго што поединците би можеле да бидат дел од повеќекратни проширувања во други ѕвездени системи?
Што ако не се работи за поединци, туку за хибрид на поединец и генетски колектив?
Што ако можат да преземат нови генетски информации на начини на кои не можеме ни да замислиме?
Затоа, научниците веруваат дека треба да продолжиме да гледаме во пространоста на вселената и да бараме какви било траги од постоењето на „малите зелени“ и дека особено треба да се фокусираме на џуџестите системи во нашата галаксија.
Истражувањето, насловено како Галактичка населба на ѕвезди со мала маса како решение за Фермиев парадокс, ќе биде објавено во списанието Astrophysical Journal.