Последица од несоодветно однесување не треба да биде удар. На детето, попрво може да им се скратат некои привилегии, кои не се потреба на детето туку желба. Тоа е телефонот или, да речеме, нови патики.
Физичкото казнување на детето е неприфатливо и може да има лошо влијание и на детето и на родителот. Иако порано беше прифатливо казнување на дете за нешто нешто што го направиле неправилно, тоа денес веќе не е практика и експертите не се согласуваат.
– Од телесна казна, децата не учат важни животни лекции. Учат само дека родителите се несигурни, топли во еден момент, се плашат во други периоди и не чувствуваат дека можат да ги предвидат овие промени со своето однесување, што ги прави исплашени и беспомошни. Ова е особено точно за деца под три години кои немаат когнитивна зрелост за да ги поврзат причината и ефектот – вели проф. Др. Гордана Булјан Фландер, психотерапевт.
Тој додава дека заради огромниот број на барања, родителите можат да прибегнат кон телесна казна затоа што тоа дава релативно брза промена во однесувањето – детето престанува да го прави она што не сакаме да го направи.
– Но, на долг рок, детето чувствува страв, има потреба да ги скрие работите од своите родители, врската е расипана и тоа расте со искривени верувања за неговата вредност и вредности во односите и остатокот од животот. Учи дека насилството е прифатлив начин за решавање на проблемите и може само да дејствува насилно или да им овозможи на другите да бидат насилни кон него – посочува раководителот на Клиниката за заштита на деца и млади во Загреб.
– Многумина ни кажуваат дека не секој удар по задникот е еднаков на злоупотреба, што е точно. Но, каде е границата? Според истражувањето, децата кои се телесно казнети имаат 11 пати поголема веројатност да станат злоставувани.
– За некои родители, се чини дека психолозите велат дека децата треба да бидат разгалени и негувани во сè. Сепак, едно дете има право на граници и структура. Дете кое нема водство во воспитувањето од страна на своите родители, правилата на однесување, последиците од придржувањето и неуспехот да ги следи овие правила, јасно и доследно поставени обврски и задачи, е дете на кое му недостасува регулација и искуство што е важно за некого – вели Др. Булија Фландрија.
Додава дека последицата од несоодветното однесување не мора да биде удар.
– Може да се работи за ускратување на некои привилегии, кои не се потреба на детето (како љубовта на родителот), туку желбата на детето (како телефон или трендовски патики). Може да биде ефект на реституција, на пример, дете кое свесно го валка тепихот мора да го исчисти. Исто така, важно е да има позитивни последици од соодветно однесување затоа што детето нема поголемо докажување од родителското внимание и одобрување. Ова не значи дека детето треба да добие скапи награди за добри оценки, пристојно однесување и слично. Пофалбите на родителите, прегратките и бакнежите се доволно добри докази – советува тој.
– Нашите родители и баби и дедовци прифатија многу што денес не прифаќаме. Сфативме дека нивните верувања не се во право, па, се разбира, ги отфрламе. Исто така треба да биде и со физичката казна – вели др. Кумови
Тој исто така додава дека родителите можат да излезат од контрола кога удрат дете. Ова го става во опасност да стане насилник.
– Ова се случува кога, на пример, татко излегува фрустриран од работа и детето дома почнува да го „гуши“. Ги губи трпеливоста и разумот и почнува да го удира детето. Честопати се случува тој да чувствува олеснување и тоа може да го охрабри да удира повеќе и да изврши притисок повеќе.
Иако некои веруваат дека тепањето може да спречи лошо однесување на детето, тоа може да ги повреди и нивните меѓучовечки односи на долг рок.
– Децата кои биле претепани, поверојатно ќе се претворат во лути, фрустрирани луѓе со емотивни и психолошки проблеми. Истражувањата покажаа дека децата се попркосни, колку што повеќе удари добиваат. Поголема е веројатноста подоцна да го удрат и својот партнер, да бидат вознемирени, депресивни и користат дроги. Потешко ќе сочувствуваат и бидат морални, вели др. Куминс.