20 октомври 2011 година остана запаметен по тоа што сите светски медиуми ја прекинаа својата редовна програма со главната вест дека е фатен пребегнатиот либиски лидер Муамер Гадафи.
Имено, во февруари 2011 година започна отворениот бунт против тогашниот неприкосновен либиски лидер Муамер Мухамед Абу Мињар ел Гадафи, како што беше официјалното име на сега убиениот либиски лидер, кого многумина во светот го сметаа за идол на новата борба против западниот неоколонијализам.
Во конфликтот во средината на март интервенираше НАТО пактот, кој ги поддржа бунтовниците и изврши воздушни напади врз Либија, а специјалните сили на одредени членки на НАТО им помагаа на бунтовниците во борбата против поддржувачите на Гадафи и армијата.
По два месеци жестоки борби и бркање низ пустината, Триполи падна, а Гадафи побегна.
И покрај фактот дека за Гадафи се помалку се зборуваше, западните разузнавачки служби продолжија да го гонат.
Медиумите со месеци носеа разни пикантерии од животот на семејството Гадафи, ја сликаа неговата палата и раскошниот живот, презентираа семејни фотографии…
Но, немаше трага од Гадафи. Вистина е дека имало информации дека е виден како подготвува контрареволуција и враќање на власт, но и дека побегнал од државата. И тогаш дојде 20 октомври 2011 година.
Имено, тој ден, во утринските часови, колона пик-ап и теренци тргна од околината на Сирт, регионален град на Медитеранот, исто така родното место на Муамер ел Гадафи.
Конвојот бил составен од 10 теренци. Возилата тргнале по главниот пат кон внатрешноста на земјата, односно, како што подоцна се верувало, кон границата со Чад.
Она што било интересно е што разузнавачките служби на Велика Британија и Франција го откриле лидерот на Џамахирија околу еден месец пред неговата ликвидација и го следеле 24 часа и на земја и со помош на сателити. Гадафи немал поим дека е под целосна опсервација.
Кога возилата се оддалечија од Сирт, француските разузнавачи кои го следеа конвојот повикаа француски ловци од типот Мираж-2000 преку заштитена крипто врска која патролираше на небото на Либија спроведувајќи ја зоната за забранети летови и контрола.
Дадени се координатите на конвојот и насоката на движење. Наскоро, три Мираж-2000 се појавија на небото над Сирт и го нападнаа конвојот. за само неколку секунди немаше ни трага од конвојот.
Набргу, толпата се упатила кон местото на нападот од реката Сирт на главниот пат, бидејќи за чудо низ градот се проширила веста дека Гадафи е виден и дека е убиен на пат.
Бунтовничката толпа која пристигнала на местото на нападот започнала напад и почнала да ги ликвидира сите што ќе ги најде, и преживеаните и ранетите. Немала милост за никого и немало затвореници.
Пребарувајќи ја околината во еден од бетонските пропусти, бунтовниците откриле дека некој се крие.
Со врева, стапови и истрели од огнено оружје принудиле неколку лица да излезат надвор. Меѓу нив бил и либискиот лидер Муамер ел Гадафи.
Прво следел шок, а потоа општа радост.
Либијците ширум земјата ја прославија веста за смртта на 60-годишниот поранешен лидер, кој владееше од воениот удар во 1969 година до почетокот на револуцијата во февруари 2011 година, со песна, танц и пукотници на улиците на многу градови.
Тие прво го претепале Гадафи, крвав и ранет, а сето тоа го снимиле додека се радуваа.
Постојат некои верувања, кои не се докажани, дека тој бил дури и наводно силуван, а потоа брутално погубен.
Неговото безживотно тело набрзо беше прикажано на CNN, SKY NEWS, BBC, TF 1 и други светски медиуми. Додека едни славеа, други тагуваа.
Во попладневните часови на тој 20 октомври беше објавено дека бил убиен и неговиот син Мотасим, додека другиот син Саиф бил во бегство, а подоцна бил уапсен, затворен и по неколку години во либиски затвор бил ослободен.
Она што е интересно во оваа приказна е судбината на неговиот златен пиштол, кој Гадафи го имал со себе во моментот на нападот.
Му се губат сите траги и се верува дека тој бил поттик за подоцнежна серија ликвидации меѓу бунтовниците.
Некои западни новинари бараа безуспешно, а едно момче наводно го зело и го однело со себе.
Митот за тој златен пиштол постои и денес.
Многу западни лидери, откако ја слушнаа веста дека либискиот лидер е убиен, конечно можеа да здивнат.
Приказната за милиони долари за изборите и финансирањето на долговите на одделни членки на ЕУ, особено Франција и Италија, падна во заборав.
Либија потона во хаос со две влади кои се борат меѓу себе, еден куп милиции и калифатот на Исламската држава, која по дебаклот во Сирија и Ирак се пресели во оваа северноафриканска земја богата со нафта и гас и за која поради санкции против Русија и забраната за увоз на руски гас и Италија, но и Франција, и обновувањето на познатиот зелен гасовод преку Медитеранот повторно гледаат на нафта.