Руски падобранец кој учествувал во борбите во Украина ја разоткри вистината за руската инвазија на Украина и побегна од земјата.
Павел Филатиев ги знае последиците од тоа што го кажа.
Овој поранешен падобранец сфаќа дека ризикува затвор, дека ќе го наречат предавник и дека неговите поранешни другари ќе го избегнуваат.
Неговата мајка го поттикнала да избега од Русија додека може. Тој сепак го кажа тоа што го кажа.
„Не гледам правда во оваа војна. Не ја гледам таа вистина“, изјави тој за Гардијан, седејќи на маса во кафуле во московскиот финансиски кварт, пренесува Јутарњи.хр.
Тоа бил негов прв пат лично да седне со новинар откако се вратил од војната во Украина.
„Не се плашам да се борам во војната. Но, морам да чувствувам правда, да знам дека тоа што го правам е правилно. И верувам дека сето ова (руската инвазија на Украина) пропаѓа не само затоа што владата украде сè, туку затоа што ние, Русите, не чувствуваме дека тоа што го правиме е правилно“, вели тој.
Пред две недели, Филатјев излезе на својата страница на социјалната мрежа ВКонтакте и објави „бомба“ од 141 страница – ден на ден опис на тоа како неговата падобранска единица била испратена на територијата на Украина од Крим, влегла во Херсон и ги заробила морското пристаниште и биле под силен артилериски оган повеќе од еден месец во близина на Миколаев – а потоа како на крајот бил ранет и евакуиран од конфликтот со инфекција на очите.
Дотогаш тој веќе бил убеден дека мора да го разоткрие гниењето во сржта на руската инвазија на Украина.
„Седевме под топовски оган во близина на Миколаив“, рече тој.
„Во тој момент веќе помислив дека овде само правиме срања, што по ѓаволите ќе ни направи оваа војна? И навистина помислив: Боже, ако преживеам, ќе направам се што можам за да го спречам ова“.
Тој поминал 45 дена пишувајќи ги своите мемоари од конфликтот, прекршувајќи го „законот на тишината“ според кој дури и зборот „војна“ беше протеран од очите на јавноста.
„Едноставно не можам повеќе да молчам, иако знам дека веројатно нема да сменам ништо, а можеби глупав постапив за да се навлечам во толкава неволја“, вели Филајев, додека прстите му се тресат од стрес. Запали уште една цигара.
Guardian front page, Thursday 18 August 2022: Cost of living crisis ‘to trap 45 million in fuel poverty’ pic.twitter.com/jmrTTnCH9p
— The Guardian (@guardian) August 17, 2022
„Бевме дивјаци“
Неговите мемоари – ЗОВ – се именувани по тактичките ознаки „З“ нацртани на возилата на руската армија, кои во Русија се прифатени како провоен симбол.
Досега немаше детална доброволна изјава на руски војник кој учествувал во инвазијата на Украина.
Клипови беа објавени во руски независни медиуми, додека Филатјев се појави преку видео врска во интервју за независната ТВ Дожд.
„Многу е важно некој прв да проговори“, рече Владимир Осечкин, шеф на мрежата за човекови права Гулагу.нет, која му помогна на Филатјев да ја напушти Русија претходно оваа недела.
Ова, исто така, го направи Филатиев првиот војник за кој се знае дека избегал од Русија поради неговото противење на војната.
„И тоа ја отвора Пандорината кутија“, вели тој.
Оваа недела рускиот истражен сајт iStories, кој Москва го забрани во земјата, го објави признанието на друг руски војник кој пред камера призна дека пукал и убил цивил во украинскиот град Андријивка.
Филатјев, кој служеше во 56-от гардиски воздушно-десантен полк со седиште во Крим, опиша како неговата исцрпена и слабо опремена група полетала на украинска територија во позадината на тешкиот ракетен оган кон крајот на февруари, со малку конкретни логистика или цели и без идеја зошто била војна воопшто.
„Ми требаа недели да разберам дека воопшто нема војна на руска територија и дека само ја нападнавме Украина“, рече тој.
Во еден момент, Филатјев опишува како грабливи падобранци, инаку елитата на руската армија, го зазеле пристаништето Херсон и веднаш почнале да ги крадат „сите компјутери и сета вредна стока што можевме да ја најдеме“.
“I don’t see justice in this war. I don’t see truth here.” Pavel Filatyev was a paratrooper who participated in the invasion of Ukraine. Then he wrote a memoir denouncing the war. I met him days before he fled Moscow due to fear of arrest. W/@PjotrSauer https://t.co/gwXapSjZ8F
— Andrew Roth (@Andrew__Roth) August 17, 2022
Потоа ги опустошувале кујните барајќи храна
„Таму како дивјаци јадевме се – овес, каша, џем, мед, кафе… Не ни беше гајле за ништо, бевме турнати до границите на нашите можности. Повеќето од нив поминаа еден месец на нива без никаков комфор, туш или нормална храна“.
„Во каква дива состојба можете да ги ставите луѓето без да размислувате за фактот дека треба да спијат, да јадат и да се мијат“, напиша тој.
„Сè околу нас предизвика непријатно чувство – како сиромашни луѓе само се обидувавме да преживееме“.
Филатјев длабоко го влечеше чадот од цигарата додека ја раскажуваше приказната, нервозно гледаше наоколу за да види дали некој го гледа близу полноќ во московскиот парк, а потоа се обидуваше да објасни.
„Повеќето војници се незадоволни“
„Знам дека ќе звучи дивјачки за странски читател“, рече тој, опишувајќи како другар краде компјутер.
„Но (војникот) знае дека вреди повеќе од една негова плата. И кој знае дали воопшто ќе биде жив утре. Па тој го зема. Не се обидувам да го оправдам тоа што го направи, но мислам дека е важно да се каже зошто луѓето се однесуваат така, да се разбере како да се спречат… Што треба да прави човек во вакви екстремни ситуации“.
Тој остро го осуди, како што рече, „деградацијата“ на војската, вклучително и употребата на застарена опрема и возила што ги оставија руските војници изложени на украински контранапади.
Пушката што ја доби пред војната беше зарѓосана и имаше скршено ременче, рече тој.
„Ние бевме само идеална цел“, напиша тој, опишувајќи го патувањето до Керсон со застарени и неоклопни камиони УАЗ, кои понекогаш застануваа по 20 минути.
„Беше нејасно каков е планот – како и секогаш, никој ништо не знаеше.
Филатјев опишува како, како што напредувала војната, неговата единица била заглавена во ровови речиси еден месец во близина на Миколаев под украински оган.
Таму ударот на школка му фрлил кал во окото, што довело до инфекција која го оставила речиси слеп.
Како што растеа фрустрациите на бојното поле, тој пишуваше за извештаите за војници кои намерно се застрелале за да избегаат од фронтот и добиле три милиони рубљи (48.000 евра) како компензација, како и за гласините за осакатување на заробени војници и мртви тела.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.