Озонската обвивка игра клучна улога во климата на Земјата, а без неа нашата планета би била постудена за 3,5 келвини.
Различни механизми придонесуваат за стабилизација и одредување на просечната температура на Земјата.
Во поедноставено сценарио, зрачењето од Сонцето стигнува до Земјата, при што некои се рефлектираат од горниот дел од атмосферата, а остатокот патува кон земјата.
Ова зрачење делумно се апсорбира од воздухот и почвата. Преостанатото зрачење се рефлектира од површината на Земјата, а поголемиот дел од него бега назад во вселената, додека дел се реапсорбира од атмосферата, создавајќи ефект на стаклена градина што ја загрева површината на растението.
Значајната улога на озонската обвивка
Сепак, таквото објаснување е премногу поедноставено.
Вистинската температура и клима на Земјата зависи од многу фактори, вклучувајќи го составот на атмосферата, океанските и атмосферските циркулациони системи и многу повеќе.
И покрај критичната улога на озонската обвивка во блокирањето на штетното ултравиолетово зрачење на сонцето, повеќето климатски модели го занемарија неговото влијание.
Неодамнешниот научен труд, објавен на складиштето за препечатување arXiv, се занимава со проучување на влијанието на озонската обвивка врз климата на Земјата.
Озонот не бил секогаш присутен во нашата атмосфера и релативно неодамна се развил на значително ниво.
Додека молекуларниот кислород во атмосферата има минимален ефект врз климата, озонската обвивка игра значајна улога.
Научниците спровеле симулации на климата на Земјата, менувајќи ја количината на озон во горната атмосфера и набљудувајќи ја температурата на рамнотежата.
Тие откриле дека присуството на озон има ефект на затоплување на површинските температури, зголемувајќи ја просечната температура на површината за приближно 3,5 Келвини.
Исчезнувањето на озонската обвивка, било поради човечки активности или други причини, би имало катастрофални последици за нашата клима.
Последици од исчезнувањето на озонската обвивка
Примарната последица од осиромашувањето на озонот би било ладењето на горната стратосфера.
Постудениот воздух не може да задржи толку многу влага, што потоа резултира со посува стратосфера.
Водената пареа е важен стакленички гас, па нејзиниот недостаток би го намалил севкупниот ефект на стаклена градина на Земјата.
Освен температурните промени, недостигот на озон значително би влијаел на климата.
Недостатокот на озон и последователното ладење на стратосферата би го нарушиле формирањето на облаците во тој слој.
Затоа, облаците првенствено би се појавувале на пониски и повисоки надморски височини.
Понатаму, некои млазни потоци во близина на екваторот би се зајакнале, додека други во близина на половите би ослабнале.
Овие промени би имале длабоки ефекти врз сезонските временски шеми на сите географски широчини.
Споменатото истражување всушност нагласува дека секоја компонента на Земјината атмосфера игра витална улога во сложениот систем кој управува со климата на нашата планета.