Квантните компјутери носат со себе неверојатен потенцијал, но и огромна сложеност.
Додека фанатиците тврдат дека можат да излечат рак и да ја спасат планетата Земја, критичарите предупредуваат дека нивните ветувања не се блиску до исполнување, пренесува TheNextWeb.
Еден од клучните предизвици лежи во самото срце на ова поле – квантниот бит (qubit).
Овие носители на информации ја претставуваат квантната аналогија на бинарните битови во класичните компјутери.
За да бидат корисни квантните компјутери, квантните битови мора да бидат сигурно контролирани и произведени во голем обем, што претставува голем проблем за водечките светски научници.
Компаниите како IBM и Google направија импресивни чекори на ова поле со инкорпорирање на кубити во квантните чипови, кои мора да ги почитуваат законите на квантната физика кога работат на температури блиску до апсолутна нула.
Еден од проблемите со овој пристап е потребата од многу скапи фрижидери чија цена достигнува и милион долари.
Друга е дека само еден атом на погрешно место во чипот може да доведе до компјутерска грешка.
Потенцијално решение за проблемот
Стартапот Оксфорд Ионикс со седиште во Велика Британија користи поинаква техника.
Користи комерцијална технологија наречена Electronic Qubit Control (EQC) за контрола на qubits.
Овој систем испраќа различни нивоа на напон и струја до традиционалниот микрочип, создавајќи магнетно поле во областа околу него.
Квантните битови во овој систем се составени од поединечни атоми. Во нивната природна состојба, овие атоми немаат тенденција да седат доволно долго за да ја завршат работата.
За да се стабилизираат, еден од нивните електрони се отстранува за да се создаде јон.
Овие јони содржат електричен полнеж, кој му овозможува на електромагнетното поле да ги „зароби“ над чипот на растојание помало од дебелината на влакното.
Д-р Крис Баланс, еден од основачите на Oxford Ionics, кој постои од 2019 година, го споредува овој ефект со играчки кои користат магнети за да го задржат предметот во воздухот.
„Ова ни го дава најдоброто од двата света: имаме чипови кои можат да се направат како класични компјутерски процесори кои работат на собна температура и имаме совршени кјубити направени од единечни јони, кои лебдат над чипот“, вели Баланс.
„Ако не правиме кјубити, тоа значи дека не можеме да ги погрешиме. Природата гарантира дека секој атом ќе биде совршено идентичен со кој било друг“.
Предноста на Oxford Ionics во однос на конкурентите со сличен пристап е тоа што тие не се потпираат на ласерска контрола на кјубитите.
Според Баланс, уредите кои се контролираат со ласер се ефективни во мали системи, но исклучително тешки за производство и интегрирање на ниво на чип.
Склоноста кон грешки, исто така, пропорционално се менува со растот на процесорот и бројот на кубити.
Инвестицијата од 30 милиони фунти ги носи квантните компјутери еден чекор поблиску до пазарот
Во тестовите, системот Oxford Ionics постигна навидум супериорни резултати. Споменатата технологија држи бројни рекорди во областа на квантните компјутери, благодарение на што инвеститорите донираа 30 милиони фунти, што ќе овозможи побрзо пристигнување на оваа технологија на пазарот.
Баланс исто така забележува дека не очекува квантните чипови да ги заменат класичните полупроводници, но дека и двата ќе бидат во паралелна употреба.