Мангаја е најсеверниот остров во ланецот Јужни Кукови Острови во Полинезија и е дел од територијата на Нов Зеланд од 1901 година. Денес е населен со само околу 500 луѓе. Според антропологот Доналд Маршал, племето Мангаи кое го населува истоимениот остров, развило можеби најсексуалното општество што светот некогаш го познавал.
Мангајците имале исклучително отворен став кон сексот и телото. Децата обично биле голи, освен кога оделе во црква или на свечени настани. До три или четиригодишна возраст, децата си играле заедно, но подоцна момчињата и девојчињата биле строго одвоени – дури ни возрасните парови, ниту брат и сестра, не смееле да комуницираат јавно.
Од десетгодишна возраст, момчињата се охрабруваат да ги истражуваат сопствените тела. На тринаесетгодишна возраст, по обрежувањето и две недели изолација, тие добивале сексуално образование. Тие учеле за задоволството на своите партнери, а потоа практично стекнувале знаење – со помош на постари, искусни жени кои ги учеле техники, но и разбирање на женското задоволство.
Иако не добивале формална обука како момчињата, девојчињата биле охрабрувани да ја истражуваат својата сексуалност. Постарите жени им го пренесувале знаењето на помладите жени, а тие стекнувале искуство и преку врски со повеќе партнери пред бракот. Обично, девојчињата имале три или четири љубовници, додека младите мажи имале до десет партнерки пред бракот.
Сексуалноста не била табу тема – отворено се дискутирало за неа, дури и меѓу генерациите. Младите често ги набљудувале постарите парови за време на односите со цел да учат. Во заедниците каде што живееле дури 15 луѓе во една куќа, приватноста речиси и да не постоела, но не се мешала во сексуалниот живот.
Едно од непишаните правила било – ако наидете на сексуален чин, свртете ја главата и не реагирајте.
Во ова општество имало и сексуално насилство – Доналд Маршал забележал случаи кога жените кои одбивале секс биле принудени на истиот. Иако сексуалните слободи биле одлични, општеството останало патријархално и од жените се очекувало да им угодат на мажите.
Мажите стекнувале репутација врз основа на нивната способност да ја задоволат својота партнерка. Тие се фалеле со своите вештини, а оние кои не ги исполниле очекувањата ја губеле почитта и тешко наоѓале нови партнерки.
Интересно е што Мангајците не практикувале предигра – сексот започнувал речиси без запознавање. Тие дури и не се бакнувале, бидејќи не знаеле за таков вид интимност сè додека Европејците не дошле на островот.
Мангајците верувале дека жената може да забремени само ако има секс со истиот маж повеќе од еднаш. Поради ова, родителите често ги охрабрувале своите ќерки да имаат повеќе партнери, надевајќи се дека ќе избегнат бременост. Сепак, поради честите сексуални односи, непланираните бремености биле вообичаени.
Половина од паровите се венчале дури откако жената ќе забременила или ќе се породила. Нелегитимните деца не биле стигматизирани. Тоа се променило само со доаѓањето на Западњаците, кои донеле норми што ги направиле децата без татковци предмет на осуда.
Маршал пресметал дека осумнаесетгодишен маж во ова племе имал секс во просек седум пати неделно. Фреквенцијата се намалувала со возраста – 28-годишниците имале сексуални односи пет до шест пати неделно, а четириесетгодишниците три до четири пати. И покрај намалувањето на фреквенцијата, сексуалната активност останува висока дури и во зрелоста.