Ханибал Гадафи, син на поранешниот либиски лидер, е надвор од затвор десет години откако една од либанските фракции го киднапирала во соседна Сирија и го затворила, надевајќи се дека неговиот живот може да биде адут во истрагата за исчезнувањето на имамот Муса Садр во 1978 година.
Ханибал е слободен и има целосно право да одлучи каде ќе го продолжи својот живот, изјави неименуван либански функционер за агенцијата АП.
Неколку дена претходно, либанските власти одлучија да ја намалат кауцијата од 11 милиони на 900.000 долари и да ја укинат забраната за патување на Ханибал Гадафи.
Кауцијата ја платија претставници на владата во Триполи, предводени од Абдулхамед Дбеиба.
Киднапирање и заробеништво на Ханибал Гадафи
Група Либанци го киднапираа Ханибал Гадафи недалеку од сириската граница, надевајќи се дека можеби ќе добијат некои валидни информации за исчезнувањето на Садр.
Ханибал Гадафи, по падот на режимот предводен од неговиот татко, избега од Либија и доби азил во Сирија.
Во времето кога Садр исчезна, Ханибал Гадафи имал едвај две години.
Истражителите на „Хјуман рајтс воч“ постојано повикуваат на негово итно ослободување, наведувајќи дека либанските власти го држеле во подземна ќелија без прозорци со години и дека бил подложен на тешка психолошка тортура за време на годините поминати во заробеништво.
Дипломатските притисоци врз либанските власти за ослободување на Ханибал Гадафи се изгубија, некако, во сложената конфузија на поделбата на власта меѓу бројните фракции во таа земја, во која движењето Амал, чиј основач Муса Садр беше исто така влијателен, има одредено влијание.
Исчезнувањето на Муса Садр
Муса Садр отпатува во Триполи шест дена пред да исчезне за да го замоли тогашниот либиски лидер да го искористи своето влијание за да го заштити шиитското население на Либан во услови на хаосот од граѓанската војна.
Последен пат беше виден како влегува во автомобил на либиската влада, оттогаш, барем официјално, се изгубени сите траги од него.
Властите во Триполи објавија неколку дена подоцна дека Садр го напуштил Триполи за Рим, што Италија категорично го негираше.
Во тоа време, Муса Садр веќе бил застрелан во еден од тајните затвори во Либија.
Егзекуцијата на Садр, веднаш по падот на режимот на Гадафи, ја сведочел полковникот Абдел Монем ел-Хуни, кој за списанието „Тајм“ во 2012 година изјави дека шиитскиот лидер бил погубен по директна наредба на либискиот лидер.
Тој е потомок на долга линија либански свештеници кои, по бунтот против Отоманската империја, избегале во Иран, каде што е роден Муса Садр.
Кон крајот на педесеттите години, Муса се вратил во Либан, каде што учествувал во мобилизацијата на дотогаш прилично маргинализираната шиитска заедница, што на крајот резултирало со основање на движењето Амал, чиј лидер Набих Бери моментално е претседател на парламентот на земјата.
„Имам Садр го разбуди заспаниот џин на либанските шиити“, подоцна рекол Акил Хамија, кој бил воен командант на движењето Амал за време на граѓанската војна во 1980-тите.
За само неколку години, главно поради фактот што лесно ги преминуваше меѓуверските граници, држејќи повремени проповеди во христијански места за богослужба, тој стекна углед меѓу членовите на сите деноминации и стана една од највлијателните личности во таа несреќна земја.
Во исто време, тој често се судираше со претставници на палестинските организации, кои, преземајќи ја контролата врз јужен Либан, започнаа напади врз Израел.
Судбината на Садр, за која Гадафи арогантно избегнуваше да зборува со години, предизвика вистинска религиозна хистерија во Либан, каде што во низата настани ги препознаа деталите од приказната за „скриениот имам“, кој, според традицијата, исчезнал во деветтиот век и чие враќање ќе го означи крајот на светот и нивното спасение.
Од неговото исчезнување, приказната за Муса Садр е извонредна инспирација за либанските шиити, поради што, неволно, многу години подоцна тој стана и еден од симболите на Хезболах и движењето Амал, најголемата шиитска политичка сила во таа земја.