Во поморјето околу јужниот поларен континент на планетата, научниците проценуваат дека има дури една четвртина од сите подземни количини на метан во светот.
Метанот е гас што ја загрева атмосферата 84 пати посилно од јаглерод диоксид. Одамна е познато дека пермафрост се топи во Сибир, но никогаш на поларниот континент. Поради иднината на животот на Земјата и човештвото, научниците се згрозени од откритието.
Студијата објавена од тројца научници во списанието Royal Society открива не само за првиот познат најголем протек на метан на Антарктикот, туку и дека таму нема бактерии со години со оглед на тоа што протекувањето започнало околу изворот на метан на морското дно.
„Тој недостаток на потрошувачка на метан (од бактерии) е најважното откритие. Тоа не е добра вест. На микробите им беа потребни повеќе од пет години за да стигнат таму воопшто, и дури тогаш метанот продолжи да протекува брзо од дното”, коментира Ендру Турбер со Универзитет во Орегон кој работеше на истражувањето.
The release of methane from frozen underwater stores is one of the key tipping points we should all be worried about, which scientists say would make global heating unstoppable. https://t.co/iITsNSk2sE
— Jonathan Bartley (@jon_bartley) July 22, 2020
„Циклусот на метан е апсолутна причина за загриженоста на општеството. Сметам дека е неописливо загрижувачки“, додаде тој крајно драматичен опис на ситуацијата.
Истекувањето на метанот од морското дно во водите околу Антарктикот, според истражувањето, за прв пат го забележале нуркачите во 2011 година, по чиста случајност.
Тие успеале да се вратат на истото место во Росовото море само по пет години за да можат детално да го проучат местото на истекувањето. И тогаш дошол лабораторискиот дел од работата.
Ова е местото каде што стапува во игра најдраматичниот дел од откритието. Истекување на метан од морското дно, прво преку морската вода до површината, а потоа и понатаму во атмосферата, е дел од природните циклуси.
Ваквите прекини, исто така, повремено се случуваат како резултат на подводно дупчење во потрага по нафта и бензин, на пример во Северното Море, кое понекогаш достигнува скала на катастрофа.
Сепак, природната заштита во овие случаи се хемосинтетички бактерии кои привлекуваат енергија за нивните животи од молекули на метан. Тука се случило тоа, велат научниците во својот опис на истражувањето, дури пет години по откритието за изворот на протекување, откриено е дека од сите микроорганизми, оние што консумираат метан, практично го јадат, само 4 проценти од целокупното микробиолошко население.
„Микробната заедница не е развиена доволно за да создаде доволен филтер за да се спречи истекување на метан од талогот“, се вели во студијата.
Причините за ова се многу ниска температура на морето и високи концентрации на сулфат.
Причините за истекувањето на метанот, најверојатно, не се последиците од веќе постојното глобално затоплување. Колку и да е драматична веста за новиот голем протек на метан е како уште еден голем забрзувач на климатските промени, важно е да се знае дека овој инцидент не спаѓа во спиралата на самогенерирачки климатски промени.
Илустрациите на американската ЕПА и ЕДФ покажуваат колку е опасен метанот за природата, т.е. за климатските промени. Според нивните податоци, емисиите на стакленички гасови, во еквивалентни CO, во 2018 година биле такви што 81 процент се однесувале на СО, дури 10 проценти на метан, 7 проценти на азотни оксиди и 3 проценти на гасови со флуор.
Метанот не останува во атмосферата сè додека СО, но во првите 20 години ја загрева атмосферата дури 84 пати посилна од СО. Метанот доаѓа во атмосфера од природни и вештачки извори, но во сите, освен еден случај, се однесува на процеси околу нафтата, гасот и јаглеродот. Тој случај се однесува на сточарството, односно на дигестивните гасови што ги испуштаат животните што човекот ги одгледува масовно во месната индустрија.
Пред неколку години, 16 студии доведоа до заклучок дека метанот од човечкиот свет или она што човекот го произведува, протекува во атмосферата дури 60 проценти полошо отколку што се сметаше порано.
Ова е голема разлика во судбината на светот. Од конференцијата за клима во Париз, стана јасно дека прагот за избегнување на најлошите последици по човештвото и природата е затоплување од 1,5 степени. Следниот праг е 2 степени.
Се верува дека над 2 степени, климатските промени низ целиот свет повеќе не можат да се запрат, ќе се влошат и ќе доведат до многу пати полошо затоплување и катаклизма.