Според новиот закон во Белгија, сексуалните работнички ќе имаат право на официјални договори за вработување, здравствено осигурување, пензија, породилно и боледување.
Критичарите велат дека оваа професија предизвикува трговија, експлоатација и злоупотреба, што овој закон нема да ги спречи.
„Опасно е затоа што нормализира професија која секогаш е инхерентно насилна“, вели Јулија Крамиер, волонтер во Исала, невладина организација која им помага на сексуалните работници на улиците во Белгија.
За многу сексуални работници, оваа работа е обична потреба и законот не може да дојде доволно брзо.
Мел се згрозила кога била принудена да изврши орален секс со клиент без кондом, знаејќи дека во борделот неконтролирано е сексуално пренослива болест.
Но, таа чувствувала дека нема друг избор.
„Мојот избор беше или да ја ширам болеста или да не заработам пари.“
Таа станала ескорт на 23-годишна возраст – ѝ требале пари и брзо почнала да заработува над сите очекувања.
Мислела дека пронашла злато, но искуството со сексуално преносливи болести брутално ја соборило.
Мел сега ќе може да одбие секој клиент или сексуален чин што не ѝ се допаѓа, што значи дека тогаш би можела поинаку да се справи со ситуацијата.
„Можам да го вперам прстот кон мојата мадам [работодавачот] и да кажам: „Ги прекршувате овие услови и вака треба да се однесувате со мене“, а јас би била законски заштитена.
Макроата за сексуална работа ќе бидат принудени да работат легално според новиот закон – под услов да се придржуваат до строгите правила.
Секој кој е осуден за тешко кривично дело нема да може да ангажира сексуални работници.
„Мислам дека многу компании ќе мора да се затворат, бидејќи многу работодавци имаат криминално досие“, вели Крис Рекманс.
Тој и неговата сопруга Александра водат салон за еротска масажа во малиот град Бекеворт.
Крис и неговата сопруга вработуваат 15 сексуални работници и се гордеат што ги третираат со почит, ги штитат и им даваат добри плати.
„Се надевам дека лошите работодавци ќе бидат исклучени од работа и дека добрите луѓе, кои сакаат чесно да ја вршат оваа работа, ќе останат – колку повеќе, толку подобро“, вели тој.
Сличен став има и Ерин Килбрид од Human Rights Watch.
Со воведување ограничувања за работодавците, новиот закон значително ќе ја „одземе моќта што ја имаат над сексуалните работници“, вели тој.
Но, Џулија Крамиер вели дека повеќето жени на кои им помага само сакаат помош целосно да ја напуштат професијата и да добијат „нормална работа“, а не работнички права.
„Во крајна линија е да не бидете надвор на ладно време и да имате секс со странци кои плаќаат за пристап до вашето тело“.
Според новиот белгиски закон, секоја просторија во која се одржуваат сексуални услуги мора да биде опремена со копче за аларм што ќе ја поврзе сексуалната работничка со нејзината „референтна личност“.
Но, Џулија верува дека не постои начин да се направи сексуалната работа безбедна.
„Во која друга работа ви треба копче за паника? Тоа не е најстарата професија во светот, тоа е најстарата експлоатација во светот“.
Како да се регулира секс индустријата останува поларизирачко прашање ширум светот.
Но, за Мел, носењето на овој бизнис од сенка може само да им помогне на жените.
„Многу сум горда што Белгија е толку далеку пред другите. Сега имам некаква иднина“, вели таа.