Научниците открија нов вид примати во џунглите на Мјанмар (Бурма) – мајмуни „попа лангур“ со долги опашки, прстени околу очите и крзно на врвот на главата.
За жал, на новооткриените мајмуни, како и на многу нивни роднини, им се заканува непосредно истребување, а лондонскиот музеј за природна историја, кој учествуваше во нивното откривање, проценува дека остануваат само 200 до 260 единки.
Истражувачкиот тим ги нарекол мајмуните „Попа“ според прекрасното светилиште на Попа Таунгкалат на врвот на планината Попа и ги класифицирал како „крајно загрозени“.
„За жал, ова откритие не можеше да нè воодушеви, поради малиот број на индивидуи од видовите оставени во дивината“, изјави кураторот на музејот за природна историја Роберто Портела Мигуез за Си-Ен-Ен.
Тој исто така посочи дека се надева дека научното признавање на овој вид ќе му даде репутација што ја заслужува и дека ќе вложат повеќе заеднички напори за да ја заштитат оваа азиска област и малкуте преостанати популации во него.
Научниците вклучени во пронаоѓањето на новиот вид го објавија ова откритие оваа среда во списанието Зоолошки истражувања.
Откритието се случило откако тие истражувале сиви индиски лангари на теренот, латинското име „Trachypithecus popa“ и собрале ДНК примероци од сите видови на Трахипитекус – роднина на Попа лангур.
Постоењето на новиот вид се докажало со комбинирање на податоци од истражување и собрани примероци, како и податоци од примероци во други музеи, се вели во соопштението на Лондонскиот музеј на природна историја.
Едно од клучните делови на сложувалката бил примерок стар 100 години од видот кој веќе бил зачуван во Природонаучниот музеј во Лондон.
На почетокот на 20 век, британскиот зоолог Гај Ц. Шортриџ собрал илјадници примероци, вклучувајќи го и Трахипитекус, кои тимот ги преиспитал.
„Примероците од овој вид се чуваат повеќе од сто години“, рече Мигуез, но порано немало алатки или знаење за такво откритие.
Разликата во должината на опашката на овој мајмун, бојата на крзното и обликот на черепот сугерирале дека станува збор за нов, засега непознат вид, а генетската анализа го потврдила тоа.
„Оваа студија покажува дека збирките од природна историја се вреден извор за генетско истражување, а во контекст на тековната криза со биодиверзитетот тие се јасно поважни од кога и да било порано“, рече Мигуез.
Според историските записи, видот Попа лангура веројатно некогаш бил распространет низ целиот централен Мјанмар, но преживеале само неколку групи.
Сега последните преостанати edinki живеат во само четири изолирани популации. Таа е најголемата на светата планина Попа, инаку познатo светилиште, каде што живеат повеќе од 100 примероци од видот.
– Иако планината Попа е исто така национален парк, што значи дека видовите што живеат таму се заштитени со закон, ловот и уништувањето на шумите за дрвната индустрија и огревно дрво се уште се големи проблеми – објасни Мигуез.
Други закани за добитокот таму се земјоделството, загадувањето на животната средина и слободното пасење, се вели во студијата која ги повикува меѓународните агенции како што се Меѓународната унија за зачувување на природата (IUCN) и Конвенцијата за меѓународна трговија со загрозени видови (CITES) да ја додадат Popa langur на нивните списоци на загрозени видови.