Се започнало со обичен рутински лет. Во 02.10 часот на 5 декември 1945 година, пет бомбардери „ТБМ Авенгер торпедо“ се полетале од воздушната база во Флорида. Авионите, колективно познати како „лет 19“, требало да изведат тричасовна вежба. Но, никогаш не се вратиле од таа вежба.
Планот за летање на овие пет авиони се состоел од заминување кон исток крај брегот на Флорида и спроведување бомбашки напади врз коралните гребени на Хен и Пиле. Потоа, тие морале да свртат кон север и да го преминат островот Гранд Бахама, пред да го сменат курсот по трет пат и да летаат југозападно назад во базата.
Освен еден „Одмаздник“ со двајца членови на екипажот, сите други имале три лица на летот. Повеќето од нив веќе имале повеќе од 300 часа летање.
Лидерот бил поручникот Чарлс Ц. Тејлор, искусен пилот и ветеран на неколку борбени мисии од Втората светска војна.
На почетокот сè минало мирно како и со претходните летови. Тејлор и неговите пилоти биле околу коралниот гребен околу 2,30 часот и ги испуштиле своите бомби без инциденти.
Сепак, кратко време откако патролата се свртела кон север за втората фаза од патувањето, се случило нешто многу чудно. Од сè уште непознати причини, Тејлор станал уверен дека компасот не работи или не покажува добро и дека неговите авиони летаат во погрешна насока.
Проблемите започнале кога авионите стигнале до делот што донел дожд, силен ветер и густа облачност. Пилотите станале дезориентирани.
– Не знам каде сме. Мора да се изгубивме по тоа последно свртување- рекол еден од пилотите.
Полковник Роберт Ф. Кокс е втор инструктор за летање на морнарицата што летал близу брегот на Флорида и бил првиот што ја слушал комуникацијата со радио патролата. Тој веднаш ја известил контролата на воздухот за ситуацијата и потоа контактирал со „Одмаздниците“ за да ги праша дали им е потребна помош.
Поручникот Тејлор тврди дека не е сигурен каде се наоѓа и се обидува да ја најде база на брегот. Неговите тврдења немаат смисла.
Иако ги преминал Хен и Чичен пред помалку од еден час, како и Бахамите, тој верувал дека сега е стотици милји далеку и завршил во архипелагот Флорида Кис. Со оглед на тоа дека Тејлор имал 27 години, а неодамна бил префрлена во таа база во Флорида, некои сметале дека младиот полковник едноставно го измешал архипелагот со Бахамите.
Инаку, во нормални услови, пилотите изгубени во Атлантикот треба да ги насочат своите авиони кон сонцето и да летаат кон запад за да стигнат до нивната земја. Сепак, Тејлор бил убеден дека е над Мексиканскиот Залив.
Со надеж дека ќе стигнат до Флорида, тој донел одлука да го насочи „летот 19“ североисточно на курсот што ќе ги одведе длабоко во морето. Очигледно, некои од неговите пилоти сметале дека тоа е грешка.
– По ѓаволите. Ако само летавме на запад, ќе се вративме дома – се слуша гласот на еден човек.
Тејлор на крајот решил да се сврти и да се упати кон запад, но кратко по 18 часот, повторно се премислил и ја сменил насоката.
– Не отидовме доволно на исток. Би можеле да се свртиме наоколу и повторно да се упатиме кон исток “, рекол Тејлор, плашејќи се дека сеуште е над заливот.
Неговите пилоти веројатно се спротивставиле на одлуката, некои истражувачи дури веруваат дека еден авион се откажал и се упатил во спротивна насока, но повеќето ги следеле командите.
Радио-преносот на „Лет 19“ наскоро станал послаб, бидејќи отишле понатаму во морето. Кога горивото почнало да истекува, Тејлор започнал да ги подготвува луѓето за потенцијален удар во океанот.
После неколку моменти, сè било заменето со страшен статичен звук.
Морнарицата веднаш ангажирала авиони за пребарување. Околу 19:30 часот, неколку „PBM Mariners“ тргнале од базата во Флорида. Само 20 минути подоцна, еден од нив, следејќи ја трасата на „летот 19“, почнал да полека исчезнува од радарот.
Остатоците од „Маринерс“ и 13 членови на екипажот никогаш не биле пронајдени, а се верува дека тој експлодирал веднаш по полетувањето.
Ваквите „морски авиони“ биле склони кон несреќи, а сомневањата дека авионот горел во пламен, биле потврдени кога трговски брод кој минувал забележал огнена топка и пронашол докази за истекување на нафта во океанот.
Следниот ден, морнарицата испратила повеќе од 300 чамци и авиони за да ги пребарува исчезнатите авиони.
За пет дена биле пребарувани 300.000 квадратни километри – неуспешно.
Потрагата траела со денови, а ништо не било пронајдено. Истрагата на крајот загубата ја припишала на „непознати причини и фактори“.
Чудните настани од 5 декември 1945 година станаа храна за сите видови теории на заговор. Во 1960-тите и 1970-тите, идејата за Бермудскиот триаголник стана популарна и дека токму тој го „проголтал“ летот 19.
Се сугерира на магнетни аномалии, паралелни димензии и вонземски киднапирања.
Иако не може да се поврзе со натприродното, исчезнувањето навистина е придружено со многу чудни прашања без да бидат одговорени. Можеби најчудно е што Тејлор пристигнал на интервју неколку минути порано, барајќи да биде исклучен од мисијата.
„Едноставно не сакам да го сторам тоа“, рекол тој. Зошто тој не сакашл да оди останало мистерија, а многумина тврдеа дека тој бил непогоден за функцијата.
Исто така, не е познато ниту зошто пилотите не вклучувале радиофреквенции за спасување, што можело да ги одведе во радио кули на копно. Ним им било речено да го сторат тоа, но тие или не ја слушнале пораката или не ја разбрале.
Она што навистина се случило останува мистерија. Најверојатно сценарио е дека авионите испуштаат гориво и се уриваат во океанот некаде крај брегот на Флорида, а потоа биле оставени на милост и немилост на водата.
Се чинело дека група ловџии во 1991 година конечно ја решиле сложувалката кога наишле на грбовите на „Одмназдник“, но се покажа дека тие припаѓале на друга група на поморски авиони чии сериски броеви не се совпаѓале.
Многумина веруваат дека остатоците од пет авиони сè уште пропаѓаат некаде во Бермудскиот триаголник.