Откако стана британски премиер пред нешто повеќе од една година, Риши Сунак се обидува да донесе смиреност во хаотичната влада што ја наследи, според анализата на Си-Ен-Ен.
Економската политика на неговиот претходник, Лиз Трас, забележа пад на фунтата на најниско ниво во однос на доларот во последните децении.
Инфлацијата беше двоцифрена. Каматните стапки се зголемуваа.
И неговата владејачка Конзервативна партија сè уште се бореше да се опорави од превирањата на премиерското место на Борис Џонсон пред Трас – кое заврши со скандал, јавен бес и огорчени рејтинзи на анкетите.
И покрај неговата цел да го стабилизира бродот, Сунак се бореше да раскаже убедлива приказна за тоа каква е неговата политичка личност и на која марка конзервативизам припаѓа.
Во понеделникот, Сунак изненади многумина во естаблишментот на Вестминстер кога го именуваше поранешниот премиер Дејвид Камерон за нов министер за надворешни работи.
Тој го направи тоа откако ја разреши министерката за внатрешни работи Суела Браверман – личност од десницата на партијата која неодамна ги опиша пропалестинските демонстрации како „маршеви на омраза“ и го нарече бездомништвото „доживотен избор“.
Камерон, се разбира, е најпознат како премиер кој го распиша референдумот за Брегзит во 2016 година.
Тој беше многу од центарот на Конзервативната партија и водеше кампања за останување во Европската унија.
Последната шокантна одлука на Британија да ја напушти ЕУ доведе до оставка на Камерон утрото по резултатот од референдумот.
Речиси преку ноќ, про-зелените, просоцијални реформи, центристички либерален конзерватизам на Камерон беше исфрлен низ прозорецот, оставајќи огромен простор на луѓето од десницата, како Браверман, да ја повлечат речиси целата партија во нивна насока.
Конвенционалната мудрост беше дека Сунак е премногу слаб за да го замени Браверман, иако таа зборуваше за контроверзни прашања со месеци и, повеќето се веруваше, ги поставуваше темелите да го замени Сунак доколку ги загуби следните избори.
Назначувањето на Камерон и отпуштањето на Браверман може да им сугерира на критичарите дека Сунак конечно го покажува своето вистинско лице, дистанцувајќи се од културните војни и гневот на Џонсон, Трас и Браверман.
Повлекувањето на неговата влада назад во центарот може да изгледа разумно, бидејќи конзервативните резултати од анкетите остануваат лоши, а јавноста се чини дека е уморна од бурната политика.
Но, тој ќе мора да го усогласи тоа со сопствената партија, што нема да биде лесно бидејќи конзервативните пратеници, членовите и гласачите остануваат поделени.
Некои ја сакаат популистичката политика на Џонсон, културна војна и мислат дека неговата принудна оставка ќе ги чини конзервативците следните избори.
Други се либертаријанци со ниски даноци. На десната страна на партијата е група која сака да заземе цврст став кон криминалците и имигрантите.
А на левата страна на партијата се умерените, кои мислат дека на јавноста и е здодевна конзервативна психодрама и сака да се врати во зрела влада.
Сунак се обидуваше да биде сето тоа до одреден степен во текот на изминатата година.
Само минатиот месец тој се обрати на годишната конференција на конзервативците и ги критикуваше изминатите „30 години политички систем кој ја поттикнува лесната, а не вистинската одлука“.
Во тој говор, Сунак ги поддржа построгите казни за криминалците, го бранеше пресвртот во зелената транзиција на Британија, ги отфрли коментарите за правата на транс и даде возбудливо одобрување на предлогот на Браверман да ги депортира бегалците во Руанда – нешто што британските судови ја спречија владата да го прави. Како се вклопуваат во сето ова преселбата во центарот и Камерон е малку мистерија.
Тој, сепак, беше еден од многуте претходни лидери од кои Сунак се обиде да се дистанцира.
Камерон доаѓа со многу багаж.
Прво, Брегзит, што тој, во очите на неговите критичари, дозволи да се случи со распишување референдум, убедувајќи ги своите колеги светски лидери дека ќе ја одмери опцијата за останување во ЕУ, а потоа отстапување веднаш по поразот.
Многумина во британската политика не му простија.
Неодамна беше фатен во скандал во кој лично лобираше во Сунак, тогашниот министер за финансии на Џонсон, да обезбеди владино финансирање за да спречи колапс на компанијата за финансиски услуги за која работел за време на пандемијата на Ковид-19. Неговите барања беа одбиени.
Некои од десната страна го сметаат за непријател. Пред да стане лидер на партијата во 2005 година и премиер во 2010 година, Камерон беше модернизатор.
Набргу откако стана лидер на партијата во 2006 година, тој одржа говор во кој предложи да не се плашат младите кои носат дуксери, туку да им се покаже повеќе љубов.
Тој исто така беше прикажан како гушка хаски за да ги докаже своите зелени ингеренции.
Од 2010-2015 година, тој владееше во коалиција со центристичките, проевропски либералдемократи.
Многу од неговите десничарски пратеници веруваа дека Камерон е повеќе дома со либералдемократите отколку што ги гледаа како вистински конзервативци.
Некои конзервативци веруваат дека назначувањето на Камерон е добра идеја, велејќи дека тоа покажува дека партијата е подготвена повторно да биде сериозна и зрела.
Но, тие веројатно ќе бидат во малцинство, а еден министер од кабинетот изјави за CNN дека ова е доказ дека партијата е целосно без идеи.
Назначувањето ќе продолжи да покренува прашања во наредните денови додека набљудувачите бараат какви било видливи промени во владината политика.