Без разлика дали тоа е откажување од диета, чашичка повеќе, прекумерно пушење или брзо возење. Кога размислуваме за тоа, како да се вткаени во нашата психа одредени форми на однесување.
Едно објаснување е дека лошите навики го ублажуваат немирот со кој не можеме да се справиме на кој било друг начин.
Чувствата може да варираат од вознемиреност, тага до срам, а најголемиот проблем е што генерално не знаеме како да се справиме со нив.
Потоа, на сцената доаѓа самодеструкција, како непосредно решение.
Прекинување на навиката или враќање на старото?
Самодеструктивните модели на кои прибегнуваме не мора да значат крајност. Всушност, во тие моменти се свртуваме кон познатото, нешто на што сме навикнати.
Тешки пијалоци после јадење, цигари после вечера или сладолед за ужина, се само некои од малите радости кои ни даваат задоволство и удобност, иако знаеме дека не се најдобриот избор за нас.
Од друга страна, понекогаш тоа значи дека се чувствуваме барем накратко олеснето.
Психологот и предавач Пегили Вуперман вели дека дури и кога сме свесни дека не сме задоволни од моменталниот живот, едно излегување на пијалок или парче торта може да го поправат денот.
Слично е и со незадолжителниот сексуален однос, кој, сепак, не го решава незадоволството на долг рок. Сепак, иако честопати се чувствуваме полошо после тоа, си дадовме краткорочно задоволство. Со други зборови, сме запловиле во нешто, знаејќи ја цената што треба да ја платиме.
На какви чувства се стремиме?
Исполнувањето што го бараме варира од личност до личност. Ние честопати не размислуваме во насока на постигнување задоволство, туку во насочување на вниманието од нешто што не мачи. Честопати, адреналинот станува начин да се излезе од апатија или депресија и да се поврзе со светот.
Постојат луѓе кои се соочуваат со одвратни и срамни ситуации, со цел да ги зајакнат верувањата што ги имаат за себе и полесно да се справат со чувствата што тлеат некаде длабоко.
Забележителен е и изгледот на парови кои се караат за да се зближат, што, гледано од страна, може да изгледа контрадикторно, иако служи за некоја цел.
Дали секоја форма е подеднакво штетна?
Вуперман верува дека формите на самодеструктивно однесување не можат да се мерат според штетноста, бидејќи некои оставаат посилни последици, но дека всушност секоја од нив има слична позадина.
Кога ќе погледнеме во поголема слика, проблемот се јавува кога, по краткото патување до познатото, чувствуваме каење и вина, што е поопасно од самата лоша навика. Затоа, најдобро е кога ќе почувствуваме дека ни е тешко, да ја прифатиме таа состојба и да си дадеме време да ги разгледаме причините.
Оваа дама заклучува дека не треба да си дозволиме да влеземе во лоша навика, туку да научиме како да толерираме непријатност. На овој начин, ќе ги разредиме самоуништувачките обрасци и ќе избегнеме чувство на совест.