Пред една година, таа се возела ролери, патувала и била добар пример за здравје. После 4 недели под респиратор, таа се возела во инвалидска количка и има потреба од постојана грижа. А сепак имала среќа бидејќи за чудо го победила Ковидот, иако лекарите практично не и давале никаква шанса.
Се разбудила од кома по 4 недели борба со коронавирусот: Се чувствував како да имам неколку стотици килограми, не можев ниту да мрднам со прст.
– Беше како брз рез. Еден ден бев здрава и во форма, минував километри, а следниот ден бев во кома во болница, поврзана на апарати за дишење – вели Алина Абрамчик (65). Во ноември, таа била однесена во Воената болница во Бидгошч, каде поминала 48 дена во критична состојба, четири недели во кома, поврзана со апарати за дишење. Нејзината прогноза била практично нула. Само 7 проценти од пациентите се опоравуваат. Добро е што не знаев за тоа кога мајка ми беше поврзана со тоа – се сеќава нејзината ќерка Марта.
Семејството не можело да разговара со госпоѓа Алина, да ја види, да ја прегрне, било тешко да се открие нешто по телефон од докторот. Коронавирусот нападнал неочекувано и крајно перфидно.
– Лекарите направија сè за да преживеам и многу им благодарам – вели исплашената пациентка. – Тогаш само морав да се молам мајка ми да се извлече од тоа. Го замолив Бога да не ми ја одзема најважната личност во животот. Тоа беа најлошите недели во мојот живот – се сеќава Марта.
Денес г-ѓа Алина е дома. Таа користи инвалидска количка, има потреба од постојана грижа и интензивна рехабилитација, но не се откажува. – Кога се разбудив од кома, се чувствував како да имам неколку стотици килограми, не можев да ја кренам раката, ниту прстот. Телото беше како олово, се борев за секој здив – вели таа за страшната болест.
