Приказна за Ивицу и Марицу на кумановски начин

Сподели со своите пријатели

Биле си Ивица и Марица, ама не полициска марица, него такој се викале деца на Милета и на Стојну.

А Стојна на њима не им била мајка, него кобајаги мајка или попозната како маќеа, и она га натера Милета ед’н д’н да ги оставив деца у шуму пошто немале паре да ги ранив, а биле и у дугови до гушу, и имале ед’н куп неплатени сметке и неплатену радиодифузну таксу.

Миле почне нешто да се вади туц – муц, па ву вика на Стојну:

– Немој мори Стојно, греота за деца…

Што бе греота, можда ќе си ги најде некој богат човек и деца ќе си живив убаво, вика му Стојна и убеди га Милета да ги пуштив деца у шуму, баксуз жена – нема што даље да се расправља.

И дојдев Ивица и Марица, и татко ги ги каже дека треба да идев у шуму за да соберев т’нки гранке за да распалив дома скару, па још ги и изл’же дека и на њима ќе им испече по едну ловачку, криејќи цело време дека има план деца да се изгубив и више да не се вратив дома.

И појдев брат и сестра по шуму, и не лези враже, на Ивицу б’ш у т’ј момент му се поквари ЏПС, па му падне на памет од торбу да извади леб и сас сестру му да фрљав трошке по пут за да знаев како да се вратив. Извади Ивица леб, откине едну корку, а леб некој жилав што га купиле сабајле у пекару, жив зор Ивица да скине едно парче.

И фрљале они трошке по пут и к’д снемале леб, почнев да зборив дека сакав да се вратив дома, ама уши враќање, пошто чавке све им ги искљукале трошке и Ивица и Марица сфатив дека су се изгубиле и почнев да плачев, да рикав на глас, и решив да продужив, па што биде – нека биде.

Почнев да одив братче и сестриче лево – десно, да се губив, де натам – де навам, и стигнев до некоју куќарку цела направена од чоколаду, а прозори од мармалад. Знаја на времето он’ј Бранко Коцкица што збори, не е улав, таква куќа уствари стварно постојала. И земе Ивица одма да еде од куќу, почне да грицка пошто бија гладан, а и пуначак си бија додуше, некои сто кила жива мера.

Грицка Ивица од чоколадни врата, и у тој време искача некоја баба и почне да им вика да улегнев унутра, пошто тамо на астал имала ставено крем бананке од Европу, тазе, топив се у уста и деца се подл’жев и улегнев, к’д оно…

Овај бабетина, некоја вештерка опасна, фати га Ивицу и уведе га у некоју собу и га закључи сас катанци, сас ланци и ласерски зраци, а Марицу гу заповеда да биде куќна помошничка и слугинка.

И почне баба свак д’н да га тови Ивицу како прасца за клање, и он се направи како трут, само збира од астал што остане едење како ”ујкини” после задушницу, а вештерка свак д’н му подигне маицу да види меше колко му е пораснало за да провери уствари дали Ивица е сташан за клање, а он, к’д не е, заминаја и вепра.

К’д види баба вештерка дека Ивица е там’н да се коља за 29 ноември, каже на Марицу да накладе огањ за да га врти Ивицу на ражањ, и у момент к’д се натрти баба да види дали има довољно жар, Ивица земе па гу гурне бабу у огањ, пошто му текнало дека овај сака да га заебе.

И такој Ивица и Марица гу кремирав бабу, и после га зберев пепел у кинеску вазну купену куде Кинези и останев да си живив среќно, ама, викнев ги на гости ед’н д’н Милета и Стојну, и они…

To be continued

 

Loading...