Замислите да постои радио Куманово и свако попладне наша поштована тета Мики да чита поздрави, жеље и честитке.
У почетак ќе нападне омладина.
Дете од фиљан фамилију, кое вози мотор и никој ништо не му може, јавља се прво: поздрављам гу девојку од осмо, она си знае која е, сас песму „Носим Версаче, а њој су Прадине гаќе“. Мил на тату. Италијански научија.
Средњошколац грицка нокти од нервозу што не може да добие линију. Там’н да га скрши ај-фон…во програма сте, повелете. Поздрав до сви бивши и ако може „Лаке жене, лака дрога, лети време као лова“. Веќ искусан сас жене, а ќе понавља у прву годину.
Те ти гу една од бивши, пронашла се у претходну песму: само за кретена од пред малко: „Централни сепаре, у клубу док не сване“. Радио техничар е у недоумицу за коју песму се работи, па она ги додава стихови: „Лете салвете, седе старлете, пиќе и таблете“. Мила да е. Порасна ни пред очи. Знае ги напамет 40 песме од топ листу на радио Ѓаково, а не мога за ед’н тест саглам да научи.
Емисија се продужуе и вести се прескачав. И онакој се помирисва Кореанци, мигранти више не се давив, а Меланија га истера камен од бубрег.
Живот мора да се претстави како узбудљива авантура у коју се фрустрације елиминирав по кратак поступак, сас набиени дијалози и крв од нос. Анксиозност, лош тен, стра од сиромаштију – не се више спомнуев ни на ТВ. Одамна пројде шок од Црнца Исуса у спот на Мадону. Она е пичкин прапорац и за Марину Туцаковиќ и за Рокери с’Мораву. Сузама сам лепио тапете, кад ти оде и одведе дете. У овој има чак и некоја рурална патетика. Џиберска.
По некое време, стишуев се млади наде и у време к’т се пие попладневно кафе, јављав се за музички жеље романтични душе сас заеднички фб профил. На свои лепши и јачи половине пожелуев здравје, среќан пут, работу у Словенију, ауди, повише да гребев сас нови нокти, запивке и слични дешавке. Песме су од евергрински карактер: „Нисам те се нагледао“, „Имати, па немати“, „Лутка са насловне стране“, „Прстен и златни ланац“, „Остала си увијек иста“, „Гинем, гинем да ти скинем хаљину што шушти“.
К’т е едно општество болно, помлади и послаби га извлечев подебел крај. К’т е култура болна, постари како да не приметуев, зашто се култура увек добро продава, а они имав паре.
Натпривечер, одморени од седнице, расправе, селфи и други понепродуктивни дневни активности, анонимно почнев да се јављав за честитке саветници и ВД директори. Прв е обавезно некој полтрон кој се е надаја дека он ќе гу лапне позицију. Камен од блиско доваѓа. И радио фреквенција може да га таласа његов осмех. Ај честито на новога директора на Чистоќу. Без њега не знам како смо и могале ѓубре да га погодимо од терасу у контејнер. А, гробишта едни што имамо! Од мерак да умре човек. Алеја на змије.
У интерес на време и други слушатели, ов’ј добронамерни побро се сече сас песму:„Учини бар један погрешан корак“, а до запослени од директора природно се надовржуе:„Краљица тротоара“.
Честитам и на новога директора на Центар за културу, вика една узбудена слушателка која ствара фонију. Ако може песма „Још само пар година за нас“ или „Ми плешемо“. Добро к’т не им текне да гу поручив „С намером доѓох у велики град“.
Момент к’т се јави сениорка да га поздрави директора на „Зафир Сајто“ е најлуцидан. Баба глува, али гу пое „Дотак’о сам дно живота“ барабар сас Тому.
Честитав и на нови директори на школе. Музички избор варира од „Ствари лагане“, преко „Зажмури“, до „Бацила је све низ ријеку“.
Чуе се и по некое нагаѓање за директора на спортску салу. Унапред си обезбедуев честитке у етер сас композиције од тип на „Рингишпил“ и „Све је постало пепео и дим“.
Користив људи и стари форе преко стихови за директора на болницу „Шта је то у твојим венама“, за аеродром „Ма ког ме Бога за тебе питају“, за Шумско „Ајде Јано коња да продамо“, за затвор „Казни ме, казни, ако очи лажу“, за паркинг „Ти само буди довољно далеко“.
Честитав од срце, дрско, примитивно, симпатично, духовито, нарочито жене. Сладак шеќер, хладна вода, хајде мала, сад је згода!
Угодно лето и поздрав сас одјавну шпицу „Мој животе још си жив“.
Пишуе: Ивана Аткинс
Loading...