Кога зборуваме за најдолговечните луѓе, честопати се мисли на луѓето од Окинава или на италијанското село Камподимела. Сепак, постои еден агол од светот за кој малку се знае и е дом на единствениот музеј на долгиот живот во светот.
Во прашање е Лерик, регион во јужен Азербејџан кој долговечноста на своите жители ја препишува на чистиот планински воздух и здравата храна.
Во моментов, најстариот граѓанин на Лерика е Раџи Ибрахимова, 105-годишна жена. Ова се добри години, но далеку од најпознатиот стар жител Ширали Муслимов, пастир кој наводно живеел 168 години.
Во жолтите страници на неговиот пасош се вели дека е роден во 1805 година, а неговиот надгробен споменик наведува дека тој починал во 1973 година. Ако е точно, тој би бил најстариот човек што некогаш живеел.
За жал, во почетокот на 19 век, регистрациите на раѓања ретко се одвивале во одалечените села како што е неговото родно место Барзаву, така што нема докази за да се потврди кога е роден.
Безброј писма испратени од целиот свет со кои му честитаат за неговите родендени укажуваат дека тој навистина бил многу стар, но можеби е најдобро да се земе неговото тврдење со резерва.
Меѓу оние кои го контактирале Муслимов, бил и виетнамскиот комунистички лидер Хо Ши Мин, кој му испрати разгледница, поздравувајќи го со „Драг дедо“.
Според легендата, Муслимов напорно работел секој ден до доцната возраст, не пушел и не пиел, туку јадел овошје, зеленчук, леб, пилешко и говедско месо, супа сирење со малку маснотии и јогурт. Имал неколку сопруги во текот на животот. Муслимов се здобил со пневмонија помеѓу 1972 и 1973 година, а подоцна во 1973 година тој починал.
Неговиот брачен статус бил исто така контроверзен. Според Национална географија, тој имал 120-годишна сопруга, со која се оженил 102 години претходно. Сепак, според статијата објавена од магазинот „Тајм“, во моментот на неговата смрт, тој имал 71-годишна сопруга, трета по ред.
Случајот на Муслимов стана познат во 1963 година, кога еден млад фоторепортер на ТАСС, Калман Каспиев, заминал во Барзава за да интервјуира возрасен човек. Приказната ја презел советскиот печат, тогаш Националната географија и Данон, кои од промотивни причини сугерирале дека долговечноста на Муслимов е поврзана со исхрана базирана на млечни производи и особено јогурт. Тој интерес го смени животот на тоа мало азербејџанско село, кое тогаш започнало да прима радио и телевизиски сигнали.
Овој ген за долговечност се чини дека постои во неговото семејство. Неговата 95-годишна ќерка, Халима Камбарова, за Си-Ен-Ен Травел изјавила дека – иако можеби нема да живее 168 години, како нејзиниот татко – се надева дека ќе живее најмалку 150 години, како нејзиниот дедо или 130 години како нејзината тетка.
Во 1991 година, во Лерик имало над 200 регистрирани лица постари од 100 години, со население од 63.000. Оттогаш, бројките биле помалку импресивни, со тоа што локалното население ги обвинува зрачењето од комуникациските кули и загрозената околина.
Сепак, причината би можело да биде и поригорозното водење на евиденција.
Денес се евидентирани само 11 лица над 100 години, меѓу 83.800 жители.