Знаете ли дека постојат земји во светот кои немаат сопствена армија? Да, точно е! Тие се потпираат на полиција, мали одбранбени единици, па дури и договори со други држави за заштита, и сепак успеваат да ги одржат своите граници и безбедност.
На пример, Коста Рика ја укина армијата во 1949 година и од тогаш се фокусира на образование, здравство и социјални услуги, користејќи полиција и цивилни одбранбени сили за внатрешна безбедност.
Исланд иако е член на НАТО нема сопствена војска, се потпира на сојузниците за надворешна одбрана. Интересно е дека Исланд има и специјални единици за морска и воздушна безбедност, но тоа се мали, професионални тимови, а не армија во класичен стил.
Лихтенштајн, Монако и Сан Марино немаат редовна армија и се потпираат на договори со соседните земји за надворешна одбрана. Сепак, тие имаат мали церемонијални единици или полициски сили кои се грижат за внатрешната безбедност.
Науру, Палау и Доминика немаат војска и користат полиција и ограничени одбранбени сили за заштита на своите граници. Тие покажуваат дека мали земји можат да функционираат без тешка војска, со добра организација и меѓународна соработка.
А дури и Ватикан! Нема редовна армија, но ја има познатата Швајцарска гарда која ја обезбедува сигурноста на папата и територијата на градот-држава. Овој уникатен модел на безбедност постои веќе повеќе од 500 години.
Интересно е дека овие земји покажуваат дека големата војска не е секогаш неопходна. Со добра дипломатија, сојузи и фокус на внатрешна безбедност, тие успеваат да обезбедат мир за своите граѓани и стабилност на своите територии.