Пол Александар (74) од Тексас се разболел од детска парализа на шест годишна возраст среде натпревар со своите врсници.
Болеста го парализирала од вратот надолу, што му оневозможило да дише самостојно, па поголемиот дел од животот го поминал во метална „кутија“ што го прави ова за него.
И покрај тоа, тој постигнал многу и стана инспирација за сите.
Машината наречена „челични бели дробови“ од раните 1900-ти бил единствениот начин да се спаси Пол, тогаш момче, и тој морал брзо да се навикне на необичните околности, пренесува „Телеграф“.
Оттогаш, тој може да се погледне само во огледало над главата.
– Не е важно дали можете да се движите или не. Не е важно дали можете да дишете или не. И тоа е она што го правам. Јас само го живеам животот – рече Александар.
Механизмот го менува притисокот поради кој работат неговите бели дробови.
Илјадници деца живееле во метални канистри пред да се најде вакцината за детска парализа.
Александар е еден од ретките пациенти кои и денес живеат на овој начин. Како затвореник на машината, со текот на времето, таа почнала да му се допаѓа.
„Кога се чувствувам осамено, депресивно или несреќно, оваа машина ми помага да се справам со тоа“, рече тој.
Подоцна тој научил да дише без уред одредено време и добил диплома по право, по што отворил канцеларија.
Сепак, на 74-годишна возраст, тој повторно станал „заробеник“ на кутијата.
Александар сè уште наоѓа сила да ја напише својата автобиографија, со молив во устата.
Има уште многу планови.
– Понекогаш размислувам да земам брод и да одам, да ги ставам своите „челични бели дробови“ на бродот и да запловам. Зошто да не? Сакам да ја видам Европа – вели тој искрено.
Александар се надева дека еден ден оваа желба ќе се оствари.