И…доста е више завиена форма. Пет године пишују свак месец и све повише људи ми викав дека ги збунују. А, ја луда. Па, бар да ги ебу збунети.
Имамо поголеми проблеми од Корону! Имале смо и ќе имамо. За Куманово си збору. За т’ј бастион што га викав и за т’ј што сакав без кадар да га обновив. Ладив ми се муда на Зебрњак од сви покушаји.
Куманово е очајно. Диву ви се што сакате да га претставите како најзелен, сасве Бислим – на кој да не ви беше Чунгур немаше да се сетите. Како најмајтапчиски – на кој да не ви бесва диносауруски градски фраери немаше да ви текне на поим кмет. Како најбоемски – на кој без Баба Цану, Помодоро, Јард и Палас – ќе бесте смотани на инстаграм. Најинформиран – на кој да не ви беше Студио Плус, немаше да си фатите дечка. За озбиљно.
Имамо премиера на кога душу му извадисва за цигански. Ја да сам му у кампању, убедила би га да сними спот сас TEAM JAKO од Куманово, да рапуе. Победија би. И не би било оковаси далавера. И помирија би се сас Максу. Викав кумановци: врана на врану очи не копа. Што знам.
Гледам ги статуси на овога големога директора од Водостопанство, па не треба да биду орнитолог да знам кој е ластавица што не чини пролеќе, а кој е сокол од гасификациону мрежу. Илиевски се занаса на кривине дека е социјалдемократ и игра на карту транспарентност. Пред избори, против члана на своју партију, користи искључиво деминутив, демек различан од сви претходни гарнитуре. Лавови, вуци и тигри. Ебаше ни мајку сви по ред. Курнази по социјални мреже кои негацију гу пишуев свржано сас глагол и замислуев се дека су га читале Бранка Миљковиќа и његов сонет за птицу!
Док се обичан свет интересира куде су поефтини џакови за ѓубре, божем бабе и дедовци такој рециклирале. Божем ти се душа тресла к’т возиш по Искрин мост, богати! Тамо рипаш к’т си душевно нестабилан. Од нову (не)нормалност. Божем, некој, некад ставија крај на корупцију и лудаци по булевари на кои се жалив станари и прижељкуев да се врати карантин да одремев после ручак како поштени порезни платише и скенирачи на фискални сметке.
Ми смо рубрика за сиротињу. Ми имамо дијагнозе и без да тужимо. К’лнемо га Цица ради зграде у кои комотно живимо и/или се ебемо сас други. Оговарамо ги људи пред банке кои дошле да питав за ваучери. Ко пита не скита бре. Не се осеќамо заразени. Само умоболни. Непреношљиво. И Вело ќе ви каже. Без вијагру за нову невесту. Ерекција суперсоничне стварности. Игор Југ га еде за други. Чеда божји. Срби гласав за Вучиќа, ако је веровати Пинку. На том месту где сам пала, остала је мрља мала, као да је неко згазио трулу вишњу. Ал’ те су вишње биле свевишње.
Ја гласам за Сергеја Трифуновиќа. Не зимајте паре по сваку цену. Паре су затра. Нема такој да га поебете систем, само сте још повише заглибани у њега. Најважно е да испоштуете виѓу на некое македонско новороденче кое га крстиле ултра про-западно (Лолобриџида Хаџи Трајановска) и да доживите гламурозну сахрану, сас пуно пратњу и градски оркестар. Полупијан. Боље бити такав, него стар. Све док Чистоќа сади јапански јабуке по плоштад, а директор на Водовод иде пешки до работу…заболе нас. Зуб. У сред Корону. Не дај Боже. Нема кој обичну цирозу на јетру од алкохол да ни излечи. Камоли средњошколци да ги оправи. На бруцоши мислу. Бивши професори терав политику. Мал дел га прифатисва предизвик да постирав кои су им омиљени књиге. Све сентиментално и у стил „Ќерката на полковникот“. Недефинирано у недоебаност. Никој више не ги коментира лажни петке, протекције у средњи школе и дипломе без перспективу! Сви су за клинику Шварцвалд, Далас и Династију. Сви су за Црнца кој е обесправен затој што никој не знае што е позитивна сегрегација и кои су последице од исту. Сви постив и су демохристијани. Сликав се сас знаме од некој манастир и мислив завршиле су гу големуту работу за Македонију. Сасве морски плодови од седенке, по викендице без дистанцу. Како може да се дружимо на два метра? А, дружи ни се. Целива ни се. Сви ги нападав рамазански кластери, освен политички чланови. Они су коректни. Одувек. Нигде не га спомнуев Диво Насеље, ни попуштени микрофони на оџе. Глушив ланчано за причест и тражив лековиту воду од Орланце. А, проевску не гу спомнуев такозвану бактерију што више не е смртоносна. Ако идеш у социјално, а не си се чекираја у меѓувреме у Дојран под сламен сунцобран, попреко те гледа Бадинтеров службеник. Нема везе што не знае кирилицу. Куде си гу потрошија државно „корона пара“? Дали си носија маску док си чекаја ред?
Не треба да ги брига кафанџије, туристички радници, уметници, непартиски, такозвани независни а ла Даце Македонија, забринути за свои деца, за нашу будуќност што се брине река да ни е чиста и улази у апартмански комплекси да не су прљави. Запршка е неизбежна.
Куманово. Секој петок урда и грав се јаде.
Ако имамо за суво месо, среќни смо.
Обични. По малко несташни. Граѓани и сељачишта. Директоришта. Суетни. Безобразни. Пијанице и голубари.
Стра ме дека погрешно ќе гласав. Или па нема да искочив. Ќе фатив с’га сас слободију Соко Бању. Соко Град. Доѓеш стар, одеш млад. У курац.
Пишуе: Ивана Аткинс