Како се ближи голем јубилеј „5 века Куманово“, такој ми доваѓав идеје за некој спектак’л кој нема да заврши сас обичан ватромет на плоштад и у кој нема да преовладуев партиски програми, а камоли на дрон да се фатив само професорке у прв ред.
И там’н да ги култивирам свои визије и културно да аплицирам за проект, к’т слушам: за миљон евра ќе гу доведуев Џенифер Лопез на Аџитепе!
Победена сам како жеља за цигаре, у фазу на остављање, после онуј работу. Уствари, свака споредба е сувишна.
За почетак, нема од што да се срамуемо. Прљаво ни било, не смо биле довољно Латино, много паре тражила, лоша глумица била. За нигде смо. Туру ли ву га мајке, да не е у Бронкс на мискет миришала како мала?
Loading...
Ваја кон Диос Џеј Ло. Ваја навамо.
Ако могасмо Чолу да га платимо 30.000, зашто државни касе да не одвоив миљон за тебе? Од уста да не ги двоив? Молим лепо.
Питање колко има твои фанови на овија простори одма треба да се елиминира. Кон пермисо. Мора да ги има.
Само ме почудисва и други манифестациски детаљи кои ќе му претходив на ов’ј главан настан.
Помешасва ми ги у главу наслови од класичну литературу сас некои ефтини белетристике.
Читам, пред да дојде Џенифер, континуирано ќе се правив „креативни јутра“. Локо, локо.
Девојке сас тетоважу на змаја (Стиг Ларсен) и Том Соер (Марк Твен) од средњи школе ќе разговарав уз кафе, чај и игру (?!?), да се спознаев себе поубаво.
Ваљда им е тој „платформа за подизање дух“ пред да дојде светска ѕвезда.
Ама, па, ја стварно не се разбирам около глусци и људи (Џон Штајнбек). Чак што више не познавам ниедну Лолиту (Набоков).
После, гледам, дечја ликовна колонија ќе пушта летушке непосредно пред наступ на „тај газ не е од праз“. Мудро. Свака позната личност е дирљива пред камере к’т види деца на пољану сас поруке за мир, нарочито сиромаси, како у ловац на змаеви (Калед Хусеини). Јеби га, не е свако дете мали принц (Егзипери), нити надвор од партију свак може да е гроф Монте Кристо (Александар Дима).
Една градинка ќе ги одведе деца у Пелинце на прв д’н од есен. Иредентизам на креативност, преземена од Нордиски државе куде што мрсољави, калњиви, црно-бели и пегави деца се качуев на дрва и озноени заспивав кој куде ќе стигне. Игра на глад (Сузан Колинс), за Џејн Ејр (Шарлота Бронте) да се запосли како гувернанта.
Ништо нема да биде од целокупан хепенинг ако не смислимо нешто и за лица сас посебни потребе, мислу си у себе. Прости ми Боже, к’т се тражив паре од Европу, не се дава на дете од Ругинце што га бива за хемију, него на ментално заостанато што сака да свири флауту. Тој е тај наша црна књига (Орхан Памук).
Али, затој може да га обелимо образ за 500 године постоење на Куманово. 100 године од тија 500 су биле самоќа (Маркез).
Ми смо права одисеја (Хомер).
Биле смо и кланица 5 (Курт Вонегат).
И ловац у жито (Селинџер).
Имале смо и златни 80’ти, 1984, на пример (Орвел).
И понос и предрасуде (Џејн Остин).
Магбета (Шекспир), додуше не га памту, тој е сигурно било у време к’т е Младо Нагоричане било како град. На т’ј сој ми заличуе.
За сви овија дешавања, по град се збори дека општина издвоила скромни десет иљаде денара. Довољно да убиеш птицу ругалицу (Харпер Ли), или да га дознаеш тајни живот на пчеле (Сју Монк Рид). Гаврана да га фатиш, ќе се помучиш (Едгар Алан По).
Мали концерти на кумановски млади бендови пред да дојде Лопез су екстра потез. Предгрупе на хип хоп стар за по две иљаде хонорар. Злостор и казна (Достојевски).
Још е све отворено за понуде на нови концепти. Еве ја, без тија десет иљаде, предлагам целу зиму да се одржава курс за магионичари на наш спортски аеродром. Забавачиња да се извежбав толко добро, што ќе ги снема и пет века и миљон евра и само ќе остане шупак на Џенифер Лопез да се тресе од студ. Хари Потер и камен мудрости (Џ.К.Роулинг).
Пишуе: Ивана Аткинс