Семејствата доаѓаат во сите форми и големини. Законите и културните табуа се разликуваат на континентите и земјите, што им отежнува на многу луѓе да го остварат својот сон за родителство.
Со овој проблем се сретнал и Пабло Фракија од Аргентина, член на ЛГБТК + заедницата.
Пабло, социјален работник од Буенос Аирес, Аргентина, кој е страствен активист за ЛГБТК + и поранешен волонтер на Црвениот крст, отсекогаш сакал да стане татко. Но, создавањето семејство за еден хомосексуалец било скоро невозможно.
View this post on Instagram
Веќе во тинејџерските години, тој сфатил дека има само два избори: да продолжи да биде тоа што е или да се откаже од еден од своите соништа.
Промената во политиката за брак значела дека тој може полека да размислува за свое дете. Во 2017 година, Пабло морал да помине терапија и да ги пополни потребните документи и го започнал процесот на посвојување.
„Во моментов сме една од најнапредните земји во светот кога станува збор за ЛГБТК + и правата на жените, особено во последните 10 години, откако усвоивме закони за брачна еднаквост, родов идентитет, абортус и заштита на човекот. Тоа беше нешто за што сонував кога бев дете и многу се сеќавам како го гледав Архиепископот како дете на национален, јавен ТВ-канал како рече дека секој хомосексуалец треба да живее во живот на островот и да се држи настрана од добри, вредни луѓе, а диктатурата беше исто така вообичаена дури и откако повторно се воспостави демократијата“, рече тој, објаснувајќи колку е поинаква ситуацијата во Аргентина денес.
View this post on Instagram
По две години чекање, го повикал семеен судија кој му раскажал за девојче кое во тоа време имало една година и 10 месеци и живеело во болница.
Девојче по име Миа имало гастроинтестинална состојба и ѝ требало сериозно лекарско внимание. Нејзиното биолошко семејство не можело да и го обезбеди, а семејниот суд одлучил да ја испрати Миа во еден вид згрижувачки дом или во болница, за деца со здравствени проблеми.
Веќе следниот ден тој решил да оди да го запознае девојчето.
Пабло се присетил на првиот состанок со девојчето кое медицинската сестра ја донела во собата. После тоа, тие започнале да играат и многу брзо станале неразделни. Сепак, тој морал да се откаже од волонтирањето во Црвениот крст и непрофитните хуманитарни мисии во кои учествувал затоа што не можел повеќе да минува премногу време надвор од дома.
View this post on Instagram
Тешко му било да го напушти Црвениот крст затоа што поголемиот дел од својот живот го поминал волонтирајќи и живеејќи според неговите принципи. Било исклучително тешко, но вредела жртвата да се оствари сонот да станеш татко.
Процесот на посвојување во Аргентина не е тежок, но дефинитивно трае долго, смета Пабло.
Назначениот семеен судија избира родител и тој одлучува дали лицето може да го посвои детето. Успехот на посвојувањето во голема мера зависи од љубезноста, толеранцијата и разбирањето на судијата кој би се согласил дека хомосексуалниот самохран маж е добар избор за родител.
Покрај Пабло, девојчето сакале да го посвојат уште четири парови, но се покажало дека судијата е доволно објективен да ја избере апликацијата на Пабло, и покрај сите застарени предрасуди, пишува Bored Panda.