Пензиската реформа очигледно не вреди да се урне власта и да се создаде политички безредие бидејќи опозицијата, како што можеше да се претпостави, не се обедини за да ѝ изгласа недоверба на владата во парламентот.
Како што рече министерот за финансии Бруно Ле Мер, коментирајќи ја можноста за гласање во Долниот дом:
„Нема да има мнозинство за соборување на владата, но тоа ќе биде моментот на вистината“.
А вистината е, како што рекоа во кабинетот на францускиот претседател, дека законот за пензиски реформи ќе го достигне крајот на своето демократско патување.
Тоа ќе се случи, без разлика што синдикатите, опозицијата и граѓаните имаат да кажат за законот и неговиот „демократски пат“ преку масовни демонстрации.
А патот на реформата што ќе го продолжи работниот век на Французите со зголемување на старосната граница за пензионирање на 64 години беше следен.
Предлог-законот беше одобрен од горниот дом на парламентот, потоа од комисијата на двата дома, по што Долниот дом требаше да гласа, но власта процени дека веројатно таму нема да добие поддршка, па го заобиколи споменатото гласање со активирање на уставната клаузула која дозволува прескокнување на парламентот.
Мерката, нашироко позната како недемократска, предизвика три ноќи на насилни протести во Париз и низ целата земја, слични на демонстрациите на Жолтите елеци кон крајот на 2018 година.
Опозициските пратеници потоа поднесоа две барања за недоверба до парламентот.
А гласањето за недоверба, поточно гласањето за доверба на парламентот, само го нагласи гневот кон власта, но ништо повеќе од тоа.
Производот на тој гнев беше изразен и на париските улици во четвртокот вечерта, откако се дозна дека владата не паднала.
Уапсени се најмалку 200 лица, повредени се 20 полицајци, а градот е „разурнат“.
Мали беа шансите пензиските реформи, кои се неизбежни, да предизвикаат политички хаос.
Особено што еден од сигналите дека предлог-законот ќе стигне до крајот на своето патување дојде од републиканците кои рекоа дека ќе го поддржат Макрон.
Впрочем, овие реформи се нивни, планот на конзервативната десница која претходно ја покачи старосната граница за пензионирање од 60 на 62 години.
Макрон ги става до крај со соочување со Французите со долго одложуваната реалност.
Во Долниот дом оценија дека штетата од поинаков исход на гласањето, односно од соборувањето на власта, ќе биде поголема од онаа што ја создадоа демонстрациите и онаа што ќе ѝ се нанесе на работната Франција.
На пример, реформите ќе бидат неправедни особено за младите луѓе кои почнуваат да работат на физички тешки работни места и за жените кои ја прекинуваат својата кариера за да одгледуваат деца.
Анкетите покажуваат дека повеќе од две третини од Французите се против законот и дека популарноста на претседателот паднала на 28 отсто.
Сепак, дојде моментот да се стави крај на долгогодишното носење на непопуларни мерки, барем додека некоја нова влада не почне да ја зголемува старосната граница на 65 години.
Франција планира да ги усогласи политиките со своите европски колеги, Германците и Шпанците, кои се пензионираат на 65, односно 67 години.