Соларните бури можат сериозно да ги повредат или убијат астронаутите во вселената, а тие често се јавуваат во одредени сончеви циклуси. НАСА треба да го земе предвид ова при планирањето на мисијата „Артемис“ и враќањето на човекот на површината на Месечината, предупредуваат експертите.
Сонцето поминува низ циклуси кои обично траат 11 години и за време на кои има значително зголемување на сончевата активност, проследено со период на релативен мир во неговата активност.
Претходно се сметаше дека најголемите соларни бури се случуваат случајно и не се поврзани со тој циклус, вели професорот Метју Овенс од британскиот универзитет во Ридинг.
Ова се должи на недостаток на податоци, пренесува порталот „Њу сајантист“.
За време на 150 години дневни геомагнетни мерења на влијанието на сончевите бури врз магнетното поле на Земјата, се евидентирани само шест големи соларни бури, но техниките за статистичка анализа позната како метод Монте Карло сега фрлаат ново светло на тоа.
Овенс и колегите направија симулација на Сонцето во која случајно се случуваат екстремни временски нарушувања и симулација во која овие нарушувања се случуваат на врвот на сончевиот циклус.
Тие ги повториле симулациите стотици илјади пати и провериле колку често се совпаѓаат со малата количина на податоци што научниците всушност ги имаат на располагање. Тие заклучиле, со веројатност од 99 проценти, дека големи сончеви бури најчесто се случуваат на врвот на сончевиот циклус.
Нивната анализа сугерира дека екстремните временски настани во вселената се случуваат рано дури и во сончевите циклуси и доцна во непарни соларни циклуси. Циклусот во кој се наоѓаме е 25-ти по ред (откако започнаа мерењата) и започна во декември 2019 година.
Земајќи ги предвид сите горенаведени, Овенс посочува дека условите во вселената ќе бидат подобри во првата половина на оваа деценија, за сите оние кои планираат мисии на Месечината со екипаж.
„Овие одлични вселенски настани секогаш можат да нè изненадат, тие се ретки феномени што можат да се појават во секое време, но поверојатно е во одредено време. Ако сакате да го заштитите здравјето на вашите астронаути, има подобри периоди да одите во вселената, исто како што има и полоши моменти за тоа“, истакнува Овенс.
Астронаутите во минатото имале блиска средба со истиот проблем. Една голема соларна бура се случила меѓу мисиите 16 и 17 од програмата Аполо во 1972 година. Таа вселенска бура можела да убие кој било астронаут кој тогаш би бил на вселенска прошетка и драстично ќе го зголеми ризикот од рак за астронаутите во леталото, пренесува порталот Зимо.
Резултатите од студијата на тимот од Овенс може да се рефлектираат во програмата „Артемис“ на НАСА, која планира да го врати човекот на Месечината до 2024 година. Ако, како што сугерираат некои, овие планови би биле одложени за втората половина на оваа деценија, голема соларна бура би можела да биде на својот врв точно во времето за самата мисија.