Ја не се поистоветују сас Дон Кихота, не затој што немам своега коња или витешки идеали, него затој што ме стра да умру несватена, сас запалени књиге и напуштена. Пред све и свакога, од тија како моега Санчу.
А, толко е јако да ги гледаш куде горив ветерњаче понекад!
А, још подобро е да си Дулсинеја, синоним за вечну љубав!
Лето е. Док ги нормални људи заболе она ствар какви наочаре купила Лила Филиповска и колко паре за одмор ќе даде Сека Алексиќ, тија малко поненормални еве што правив:
– познат газда на локал у центар вика полицију на деца што се криев за жмурку у његов двор;
– незапослени од скорешњи мултиколор револуције распалуев по фејсбук затој што су им компањони веќ на добри позиције;
– заштитници на права на животиње отварав трансакциони сметке за оштету од мртви кучиња скитнице и кобиле;
– људи сас неразберен полов идентитет ударав инсулин на чичковци кои можда сакав да умрев од деколте на медицинску сестру, а не од мушкарца сас лакирани нокти.
С’лнце цело попладне му удара клоцу на ед’н облак у жељу да доминира. Све повише се гугла Ал Гор и његова претња за глобално затопљење. Свак пут к’т сакам да се пожалу колко е спарно, сету се на наши печалбари кои стоички ги поднасав сви разделбе на свет само да угодив на свои дома. Или на околину.
Што се тиче комшу, не сам на чисто. Едни викав „на њега треба да му се викне полиција, у сред ноќ богати усисуе чергиче од пред врата“, други па га кудив „пицајзла тешка, блазе си ву на жену му“. Ја к’т га виду, срам ме што ги бришу балетанке сас влажну марамицу ако се брзам, док е он к’о Самсон Кораско спреман да не‘ врати сви у село за да гу шприца улицу сас црево и ужива у недостатак на микробе. Деца што му се криев у двор су само прљави мали гадови кои немав појма што е тој табиет.
Размишљам пуно и за револуционери, леви како расположење к’т те разбуди пуна бешика у топлу постељу, макар и празну. Сви најдесва монетарну логику и више не е фраза „не сам ја од ичера“. Ин kонтрарио. Од ичера вести, с’га су топ. Ако била водителка, да биде саветничка. Ако бија комичар, да биде дипломат. Уствари, ако бија некој, да биде никој. Зашто ги толко Despacito сви тија радни места Gangam Style? Мани кент бај ми лов. Веќина од нас плаќа порез, добро де. Засегнати смо што се путарина прави у сред лето, што се Тошо Малер преселија у Австралију, што новинари сироти останасва без пасоши…али, Цацко у владу не е сатира. Јована од фчерашни е ептен јутрешња. Гуд бај елитизам. Паметни и пријатни ликови су наша нова етикеција. Завидл’к е старомодна појава како Моцарт штикла на плишану сукњу! Не гледам потребу да се улаза у детаљи на „предбрачни уговори“ од тип на „кој знае од к’т се имав испазарено за радни места“. Кој ни е крив што ми не смо се. Или смо се. Ама, локално.
Loading...
https://www.youtube.com/watch?v=gGUGJK9w544
Глумица што,наместо политички коректна,да напише Роми, употреби га строго забранет Нигер збор, надркана од мртвога коња, е за мој лептир на ревер, пошто не су у моду бумбари више. Туго, безобразан дијалект – Подржикоњ работа! Лептир иде куде њума не затој што имам куче или затој што ми е смешно на радио да најаву: почитувани слушатели, да се одмориме со еден CD Ром – следува Шабан Бајрамовиќ заедно со Мостар Севдах Реунион. Много просто. Пијанице смеев ради уметнички дојам да ги спомнуев Цигани у песме, Сервантес смее да га опишуе живот на Чергари, Пенелопа Круз смее да има цигански темперамент, а на нас ништо не ни е дозволено. Ауу, да, дозволено ни е да ги затварамо прозори на авто к’т се доближимо до семафори, да не ни украдев нешто. Роми.
За Бокита, затечена сам скроз. Надмината ми е фаза на бес зашто толко добар вокал како Фреди бија буљаш или зашто ми се допада LP, а личи на женско колко што црковна јахта личи на тротинет! Лаура, Бојан, Дуња,сакам да потенцирам, не е важно што имате у гаќе. Важно е колко ви е откопчан шљиц. И к’т. У дан’шњо време на деца бесрамници, јавно признавам дека немам проблеми да му објасну на сина дали овој на телевизор е чичко или тетка. Повише ме брине потешкоќа да си одговору на есенцијално питање: што кур тражи некој так’в по медиуми и савези и савети и комисије и конгреси и карике.
Легенда вика дека прави људи ќе дојдев на право место. Побива гу лик Фермин, поново од шпанску литературу: смена на власт е можда само смена на сакоа, од црвену смело у плаву кравату, смена е на кључ од касу, смена е на јуже што гу вади воду од бунар.
Среќан е Тошо и не е малер.
Сви други су једна више или мање Јоци, у кал до колена, зашто нема куде да идев и зашто веруев у слободу. На говор. На љубав. На игру.
Пу за мене, пу за сви, бар договор сас Бугари не жмури!
Пишуе: Ивана Аткинс